Wat is de betekenis van Integriteit?

is de eerlijkheid en oprechtheid van iemand, en hun toewijding aan ethische normen en waarden in hun denken en handelen.

Integriteit is een persoonlijke- of karaktereigenschap van iemand. Diegene is onkreukbaar of in ongeschonden toestand, of houdt vast aan zijn of haar normen en waarden, ook als deze van buitenaf onder druk staan. De waarden en begrippen eerlijkheid, betrouwbaarheid, rechtschapenheid en oprechtheid worden doorgaans aan een integer persoon gekoppeld...

integriteit - Zelfstandignaamwoord 1. onschendbaarheid, eerlijkheid, oprechtheid ♢ Iemands integriteit in twijfel trekken. 2. betrouwbaarheid van gegevens in het kader van informatiebeveiliging Woordherkomst Van het Engelse integrity of het Franse intégrité, van het Latijnse 'integri...

integriteit - zelfstandig naamwoord uitspraak: in-te-gri-teit 1. het eerlijk en betrouwbaar zijn ♢ hij is bekend om zijn integriteit Zelfstandig naamwoord: in-te-gri-teit de integriteit

Wie een officiële functie heeft moet integer zijn. Een van de aspecten daarvan is dat burgers bij bijvoorbeeld de politie of de belastingdienst gelijk behandeld moeten worden. Integer zijn betekent dat mensen uit geen enkele (etnische) groep bevoor- of benadeeld mogen worden. Meestal wordt door de meerderheidscultuur onmiddellijk aan migranten geda...

De term integriteit, ontleend aan het Latijn, betekent letterlijk ‘heelheid’ (vergelijk ‘integreren’, ‘integratie’). De term is, zowel etymologisch als inhoudelijk, verwant aan ‘intactheid’ (afgeleid van 'tangere’, ‘aanraken’; vergelijk Kemp 2000). In de ethiek heeft integriteit uiteenlopende betekenissen. Wat ze gemeen hebben, is dat integriteit d...

[Lat. integritas = ongeschondenheid, onbaatzuchtigheid] rechtschapenheid, onkreukbaarheid.

onschendbaarheid; rechtschapenheid; ongeschonden toestand

1. volledigheid, ongeschonden toestand: bij verdrag kan de ene staat de integriteit van zijn grenzen waarborgen; 2. onkreukbaarheid: een integer mens is iemand die rechtschapen en trouw is.

[→Fr.j, v., 1. ongeschonden toestand; 2. (volkenrecht) onschendbaarheid van de soevereiniteit van een staat met betrekking tot zijn gebied (e);3.rechtschapenheid, onomkoopbaarheid. (e) Elke staat mag met nadruk vorderen dat een vreemde staat zich zal onthouden van elke poging tot uitoefening van enig gezag op zijn gebied, hetzij justitieel, mi...

ongeschonden staat ; onomkoopbaarheid ; rechtschapenheid.

(<Fr.), v., 1. ongeschonden toestand; 2. (volkenrecht) onschendbaarheid van de souvereiniteit van een staat met betrekking tot zijn gebied; 3. rechtschapenheid, onomkoopbaarheid.

v. ongeschonden toestand, volledigheid; onomkoopbaarheid, onkreukbaarheid.

(volkenrecht). Territoriale integriteit is de onschendbaarheid van het grondgebied van de souvereine staat, als gevolg van zijn onaantastbaarheid. Iedere souvereine staat heeft het volste recht te vorderen, dat vreemde staten zich zorgvuldig onthouden van elke poging tot uitoefening van enig gezag op zijn gebied, hetzij justitieel, militair of admi...

v. (Fr. [Lat. integritas]: ongeschonden toestand; onschendbaarheid; rechtschapenheid, onkreukbaarheid): de integriteit van een staat handhaven; iems. integriteit.

v. onomkoopbaarheid.

onschendbaarheid v/i grondgebied v/e staat, kan worden gewaarborgd door garantieverdragen.

(integri'teit) v. 1. [Lat. integer, gaaf, ongeschonden] a. Algm. gaafheid, ongeschondenheid. b. Inz. een- en onverdeeldheid: de van een staat handhaven. 2. het integer zijn, onkreukbaarheid, onomkoopbaarheid, rechtschapenheid.

beteekent ongeschondenheid. Het woord wordt vooral gebezigd van geschriften en duidt dan aan, dat het geschrift nog verkeert in denzelfden staat, als waarin de schrijver het gaf, er is niets van verloren gegaan en niets ingelascht. Zoo spreekt men ook van de integriteit van de Bijbelboeken, en twist men over de vraag, of deze boeken veranderingen h...

Integriteit - onschendbaarheid van grondgebied,een gevolg van de rechtspersoonlijkheid van een staat, de onaantastbaarheid van dezen. Elke staat mag met nadruk vorderen, dat een vreemde staat zich zorgvuldig onthoude van elke poging tot uitoefening van eenig gezag op zijn gebied, hetzij justitueel, militair of administratief. De i. van een staat ka...