Wat is de betekenis van instinct?

instinct - Zelfstandignaamwoord 1. (biologie) gedrag dat geheel genetisch bepaald is ♢ Hun instinct doet insecten afkomen op een lichtbron in de duisternis. Verwante begrippen aandrift

instinct - zelfstandig naamwoord uitspraak: in-stinct 1. aangeboren drang om op een bepaalde manier te handelen ♢ door zijn instinct weet een hond wie hij kan vertrouwen 1. mijn instinct zegt me... ...

Streving afkomstig uit het fysieke lichaam.

Instincten zijn essentiële 'overlevingsacties' die onbewust ingegeven worden, aan de hand van aangeboren reacties. Het is een automatisme dat bij dieren het doen en laten sterk bepaalt, maar ook bij mensen als een natuurlijk reactievermogen wordt gezien. Taal is een belangrijk communicatiemiddel maar het kan mensen er ook van weerhouden hun intuïti...

instinct - Oude benaming voor aangeboren gedrag, gedrag dat door het proces van de natuurlijke selectie gedurende vele generaties is gevormd. I. staat tegenover aangeleerd gedrag of culturele transmissie.

[Lat. instinctus = aandrift, van instinguere, -stinctum = aanhitsen; zie instigeren] aangeboren neiging en vaardigheid, die het dier tot handelen brengt wanneer een invloed van buiten of in eigen lichaam deze innerlijke drift activeert.

Instinct is een natuurdrift, biologisch van generatie op generatie overgedragen (in principe) onveranderlijke gedragswijze.

(instinkt) natuurdrift; intuïtie

een bij mens en dier aanwezige, blind werkende aandrift, die hem bepaalde handelingen op de juiste wijze laat verrichten, buiten zijn wil om. We kennen o.a. het vluchtinstinct en het instinct tot behoud van de soort; ook het instinct tot zelfbehoud. Het dier wordt er in zijn gedrag geheel door bepaald.