Wat is de betekenis van inhibitie?

Inhibitie verwijst naar het vermogen om bepaalde processen in het lichaam, - zoals chemische reacties in cellen, gedragingen of emoties - te remmen of te onderdrukken. Het kan ook betrekking hebben op het vermogen om impulsen, driften of reflexen te beheersen. In de psychologie en neurowetenschappen verwijst inhibitie naar het proces waarbij bepaal...

inhibitie - Zelfstandignaamwoord 1. (medisch) remming

letterlijk 'onderdrukken'. Je kunt je bijvoorbeeld in een serieuze situatie tot op zekere hoogte inhouden om hardop te gaan lachen, oftewel je lach te inhiberen.

(v.), onderdrukking van een impuls.

Inhibitie (remming, deactivatie) is een term die vaak gebruikt worden in vooral de neurologie en psychologie. Inhibitie vormt een belangrijk element van normaal gedrag. Het onvermogen om bepaalde prikkels of drijfveren te kunnen onderdrukken, kan leiden tot onaangepast gedrag, impulsiviteit en/of concentratiestoornissen. Hierbij kunnen erfelijke fa...

Remming, onderdrukking van een impuls (met name bij de synaps).

inhibitie - of remming. Het remmen van 1) een gedrag, meestal gebruikt in een agonistische betekenis, zoals agressie-inhibitie, 2) een neuron, via een inhiberende postsynaptische potentiaal.

[Lat. inhibitio] beletting, verbod; innerlijke rem, het zich inhouden.

verhindering; verbod (rechtsk.)