Wat is de betekenis van impertinent?

irrelevant, onbeschaamd, onbeschoft uitspraak [im-per-tie-nent] citaat “Bijlo had er weinig trek in. ‘Het leek mij een impertinente uitzending te worden. Belust op sensatie. Door mij uit te nodigen, was het alsof ze zeiden: jij zal ook wel dood willen.’” Bron: Impertinent, dat via het Frans in het Nederlands terechtgekom...

impertinent - Bijvoeglijk naamwoord 1. te intiem en niet ter zake doende ♢ Je portret staat hier voor me. Het zal zijn gemaakt rondje tweeëndertigste, in 1914. Terwijl ik schrijf rust jouw blik op mij. Over mijn laptop heen kijk ik af en toe naar je gezicht. Een mooie jongeman was je. Je golvende, donkere h...

[Lat. impertinens, -entis, van in = niet, en pertinere = zich strekken, tot iets dienen, behoren, van tenere = vasthouden, verwant met tendere = spannen] eig.: niet passend; onbeschaamd, brutaal.

onbeschaamd; niet ter zake doend (rechtsk.)

onbeskof, onbeskaamd, vrypostig.

onbeschaamd

I. onbeschaamd, brutaal, vrijpostig, onhebbelijk, onbeschoft; II. onbeschaamde vlegel.

(<Fr.), bn. bw. (-er, -st), onbehoorlijk, onbeschaamd, brutaal: impertinente blikken; impertinent optreden.

(Lat. impertinens), onbeschaamd.