Wat is de betekenis van Imperatief?

...

[het accent wisselt; in bet. II meest op het 1ste lid] (<Lat.), I. bn. (...ver, -st), 1. gebiedend, gelastend, bevelend ; een imperatief mandaat, bindende opdracht aan een afgevaardigde om zus of zo te stemmen ; — (rechtst.) een imperatief voorschrift, waarvan niet kan worden afgeweken, ook niet met goedkeuring van alle parti...

imperatief - Zelfstandignaamwoord 1. de vorm waarin een werkwoord gebruikt wordt als iets zeker gedaan moet worden imperatief - Bijvoeglijk naamwoord 1. gebiedend Synoniemen gebiedende wijs

(bn.), gebiedend, bevelend.

[v. Lat. imperare, -atum = bevelen, van in = in, en parare = gereed maken; VLat. imperativus] I zn gebiedende wijs; categorische -, zie categorisch; II bn gebiedend, dwingend.

gebiedend; gebod; gebiedende wijs (taalk.)

Kant maakte onderscheid tussen categorische (of apodictische) en hypothetische imperatieven. De eerste zijn onconditioneel (‘doe A), de laatste laten de opdracht afhangen van een doel (‘als (of aangezien) je Ywilt, doe dan A). Hij hield zich alleen bezig met imperatieven (van beide soorten) die gelden voor ieder rationeel wezen. Kant erkende slecht...

gebiedende wijs, b.v.: ga weg.

gebiedende wys (gram.); imperatiewe, bevelend, gebiedend, dringend.