Wat is de betekenis van Imperatief?

...

imperatief - Zelfstandignaamwoord 1. de vorm waarin een werkwoord gebruikt wordt als iets zeker gedaan moet worden imperatief - Bijvoeglijk naamwoord 1. gebiedend Synoniemen gebiedende wijs

(bn.), gebiedend, bevelend.

[v. Lat. imperare, -atum = bevelen, van in = in, en parare = gereed maken; VLat. imperativus] I zn gebiedende wijs; categorische -, zie categorisch; II bn gebiedend, dwingend.

gebiedend; gebod; gebiedende wijs (taalk.)

Kant maakte onderscheid tussen categorische (of apodictische) en hypothetische imperatieven. De eerste zijn onconditioneel (‘doe A), de laatste laten de opdracht afhangen van een doel (‘als (of aangezien) je Ywilt, doe dan A). Hij hield zich alleen bezig met imperatieven (van beide soorten) die gelden voor ieder rationeel wezen. Kant erkende slecht...

gebiedende wijs, b.v.: ga weg.

gebiedende wys (gram.); imperatiewe, bevelend, gebiedend, dringend.

bevelend ; gebiedende wijs; categorische imperatief: onvoorwaardelijk gebod van de zedewet ; imperatief mandaat : opdracht, waarvan niet mag worden afgeweken