Wat is de betekenis van Huiverig?

...

bn. (-er, -st), 1. geneigd tot huiveren, een huivering gevoelend : dat koude-, natte weer maakt iemand huiverig; 2. (fig.) terugdeinzend, aarzelend om iets te ondernemen: ik ben huiverig om het te doen.

huiverig - Bijvoeglijk naamwoord 1. angstig, bang, aarzelend, voorzichtig ♢ Hij was heel huiverig om al zijn geld in het bedrijf van zijn broer te stoppen. Woordherkomst Naamwoord van handeling van huiveren met het achtervoegsel -ig

huiverig - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: hui-ve-rig 1. waar je een hekel aan hebt ♢ ik ben wel huiverig voor zo'n avontuurlijke reis 2. wat voelt als een rilling ♢ ik was wat huiverig door he...

adj., huverich, grillich, skrousk, hiperich; (v. koude), klomsk, klûmsk rûpsk; — worden, bilûke, forskrouwe.

...

bn.; 1. enigszins bevende: ik ben wat huiverig, rillerig; 2. aarzelend, vol schroom: huiverig om te vragen.

bn. en bw. (-er, -st) 1. huiverend. 2. geneigd tot huiveren. 3. aarzelend, vrezend : van iets te doen. Syn. afkerig.

bn. (-er, -st), 1. geneigd tot huiveren, een huivering voelend: dat koude, natte weer maakt iemand —; 2. (fig.) terugdeinzend, aarzelend om iets te ondernemen: ik ben er nogal — voor.