Wat is de betekenis van horizont?

horizont - Zelfstandignaamwoord 1. de lijn waarboven, bij vrij uitzicht zoals op zee, de hemellichamen zichtbaar zijn ♢ Een nieuwe dag begint wanneer de zon boven de horizont verschijnt. Woordherkomst Afkomstig van de Oudfranse woorden orizonte en orizon. Synoniemen kim, kimm...

(bodemk.) Bepaald horizontaal deel van een bodemprofiel, welke door pedogene invloeden een andere kleur heeft en in een andere humustoestand verkeert dan de er boven en de er onder liggende delen van het profiel. In een uit hetzelfde materiaal opgebouwd bodemprofiel ontstaan onder invloed van het regenwater, het grondwater of de vegetatie, verschil...

horizon, gezichteinder; das geht über meinen Horizònt, dat gaat mijn begrip te boven, gaat boven mijn pet.

m. (-en) →= horizon (1).horizontaal('ta:D bn. (...tale) en bw. waterpas liggend :...tale lijnen..→ pl. meetkunde i. Tost. vertikaal.

(accent wisselt), m. (-en), 1. →-horizon; 2. (bodemkunde) horizontale aardlaag; (geologie) stelsel van evenwijdige aardlagen waarvan de ouderdom uit gidsfossielen bepaald kan worden.

zie Kim.