Wat is de betekenis van Hoogvlakte?

hoogvlakte - Zelfstandignaamwoord 1. gebied met weinig reliëf dat hoger ligt dan 500 m. boven de zeespiegel Woordherkomst samenstelling van hoog en vlakte Synoniemen hoogland

hoogvlakte - zelfstandig naamwoord uitspraak: hoog-vlak-te 1. plat vlak dat hoger gelegen is ♢ we klommen omhoog en kwamen op een hoogvlakte Zelfstandig naamwoord: hoog-vlak-te de hoogvlakte ...

(ook: plateau) Hoog gelegen gebied met weinig reliëf. De vlakte wordt begrensd door steile randen. Het onderscheid tussen hoogvlakte en laagvlakte is arbitrair. De meeste uitgestrekte vlakten zijn ontstaan doordat gedurende zeer lange perioden van erosie oude continenten werden afgevlakt. Hoogvlakten worden meestal, behalve wanneer ze in de vochtig...

vlak land dat in tegenstelling tot een laagvlakte een grote hoogte boven zeeniveau heeft.

s., heechflakte.

v. (-n), (aardr.) hoog gelegen vlakte, plateau (in tegenst. met laagvlakte).

is de naam voor een uitgestrekte meer of minder hoog gelegen vlakte (bijv. hoogvlakte van Castilië, van Tibet). Vooral in klimaat en daardoor ook in de plantenwereld, onderscheidt zich de hoogvlakte veelal van de overige vormen der aardoppervlakte. De vochtigheid der lucht is er gewoonlijk zeer gering, bestraling door de zon en de uitstraling...

v. -n; hooggelegen vlakte: plateau, tafelland: de hoogvlakte van Oud-Kastilië.

plateau, uitgestrekte hoog gelegen, tamelijk vlakke landstreek.

('ho:ch) v. (-n) hoog gelegen vlakte : -n liggen ± 500 m boven de zeespiegel. Syn. →: berg. Tgst. laagvlakte.

Hoogvlakte - een hooggelegen vlakke landstreek van groote uitgestrektheid. Ze liggen lang niet op eenzelfde gemiddelde hoogte: Thüringer H. 300 M.; H. v. Nieuw-Castilië 600 M.; H. v. Oud-Castilië 700 M. ; H. v. Klein-Azië 1000 M.; Colorado-Plateau 1800 M.; H. v. Mexico 2000 M.; Armenisch Hoogland 2000 M.; Groenlands IJsplateau 2000 M.; H. v. Abessi...

v. (-n, -s), (aardrijkskunde) hooggelegen vlakte, plateau (in tegenst. tot laagvlakte).

een hooggelegen vlakke landstreek van groote uitgestrektheid (als b.v. Nieuw- en Oud-Castilië in Europa, Iran in Azië, die van Quito in Zuid-Amerika, enz.).

HOOGVLAKTE, v. (-n), (aardr.) hoog gelegen vlakte (in tegenst. met laagvlakte).

zie Berg.