Wat is de betekenis van hoogte?

hoogte - Zelfstandignaamwoord 1. een verheffing van de aardkorst 2. de mate waarin iets hoog is, niveau, peil, stand ♢ Denver ligt op een hoogte van 1600 meter. 3. door de frequentie bepaalde klank, toonhoogte Woordherkomst Afgeleid van hoog met het achtervoegsel -te. Uitdrukking...

hoogte - zelfstandig naamwoord uitspraak: hoog-te 1. afstand van onderste tot bovenste punt ♢ de hoogte van dit huis is zeven meter 1. uit de hoogte doen [op anderen neerkijken] ...

Hoogte is een van de drie dimensies die, naast lengte en breedte, wordt gebruikt om de beschikbare ruimte te beschrijven.

(de; -s) SP - afstand van onder- tot boveneind, bv. de hoogte van de lat, horde, ringen.

- hoogten en laagten, wisselvalligheden, ups en downs Wim Leemans zag er duidelijk gelukkig uit na zijn schitterende overwinning in Kasterlee. De voorbije weken ging het immers zo'n beetje met hoogten en laagten. - GvA, 07-0l-2003.

de - hebben/krijgen al te veel gedronken hebben. Een zeemansuitdr. uit de 17de eeuw. Eigenlijk ‘zo ver zijn als men zijn moet’. Dezelfde uitdr. heeft ook nog een andere, specifiek lesbische, bet.: ‘opgewonden, wellustig zijn’.

hoogte - De maat genomen van de onderkant naar de bovenkant van een voorwerp of bouwwerk.

1. sterrenkundig: de hoogte van een ster wordt aangegeven door de hoek tussen de richting van de ster en het horizontale vlak; 2. bij een driehoek de lengte van de loodlijn van een hoekpunt op de tegenoverliggende zijde; bij een trapezium en een parallellogram de loodrechte afstand tussen twee evenwijdige zijden, bij een cil...

: geen hoogte hebben van (had, heeft gehad), geen idee hebben van, zich geen voorstelling kunnen maken van. Het gevolg is dat alle toiletten van een bepaalde ‘centrale’ overlopen. En stinken, je hebt er geen hoogte van ( ) (WS 19-6-1982). - Etym.: Vgl. AN 'op de hoogte zijn van’ = kennis dragen van, weten.