Wat is de betekenis van hinder?

hinder - Zelfstandignaamwoord 1. last, ongemak: Wegenwerken veroorzaken meestal hinder voor de omwonenden. hinder - Werkwoord 1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van hinderen ♢ Ik hinder 2. gebiedende wijs van hinderen ♢ hinder!...

hinder - zelfstandig naamwoord uitspraak: hin-der 1. wat je stoort of belemmert ♢ we hebben niet veel hinder van die bouwplaats Zelfstandig naamwoord: hin-der de hinder Synoniemen last, ongemak Teg...

Hinder is overlast, bijvoorbeeld van geur of geluid.

Op onrechtmatige wijze inbreuk maken op rechten van anderen als gevolg van rumoer, trillingen, stank enzovoort.

gehinder, oorlas aandoen, belemmer, teengaan, steur, pla.

s., hinder (it), lêst (it), argewaesje, displezier (it).

1. achter(ste). 2. hinderen; belemmeren, verhinderen, beletten (om te from).

...

m., wat iemand hindert, belemmering, overlast, onaangenaam gevoel enz.: als ge hinder van de rook hebt, gooi ik mijn sigaar weg ; ik heb weer hinder van mijn been; hij is iedereen tot hinder, tot last; — kinderen zijn hinderen, veroorzaken veel last.