zie ook druk op de Heuvel voelen: 1. over de - heen zijn,oud aan het worden zijn. Refereert aan een bergbeklimmer die de top al bereikt heeft en nu aan het afdalen is. Ontleend aan Engels to be over the hill;deze uitdr. werd sinds de Tweede Wereldoorlog gebruikt onder Amerikaanse soldaten voor ‘wegblijven zonder verlof. Later ging men het ook gebruiken m.b.t. personen, dieren en zelfs machines die de middelbare leeftijd bereikt hebben. Als je twintig bent, acht je iemand van veertig al aardig v...

heuvel - Zelfstandignaamwoord 1. een kleine verhoging in het landschap ♢ Rome is oorspronkelijk gebouwd op zeven heuvels: Palatijn, Aventijn, Capitool, Quirinaal, Viminaal, Esquilijn en Coelius.

(de; -s) AL - natuurlijke verheffing van de aardbodem, lager dan een berg.

heuvel - zelfstandig naamwoord uitspraak: heu-vel 1. niet zo steile verhoging in het landschap ♢ het landschap bestond uit glooiende heuvels Zelfstandig naamwoord: heu-vel de heuvel de heuvels het heuveltje

HEUVEL, m. (-s, -en), eene geringe verheffing van den aardbodem, kleine berg Saul nu zat op eenen heuvel onder het geboomte; langs de helling der heuvelen; — de stad der zeven heuvelen, Rome; (ook) eene door menschenhanden gemaakte verhevenheid aan het eind van den tuin was een heuvel met een koepel. HEUVELTJE, o. (-s).

zie Berg.

heuvel - 1°. venusheuvel; 2°. welving van de borsten,

m. (-en, -s; -tje) [~ hoop] geringe bodemverheffing, hevea kleine berg: de Limburgse, Drentse -en. ➝ stad. Syn. ➝ berg.

m. (-s, -en), natuurlijke verheffing van de aardbodem, lager dan een berg: langs de helling van de heuvelen; de stad der zeven heuvelen, Rome; ook een door mensenhanden gemaakte verhevenheid: aan het eind van de tuin was een — met een koepel.