heteronomie - Zelfstandignaamwoord 1. het onderworpen zijn aan regels of voorschriften van externe factoren, afhankelijkheid Woordherkomst met het voorvoegsel hetero- met het achtervoegsel -nomie afgeleid van heteronoom met het achtervoegsel -ie Antoniemen autonomie

Heteronomie - is het tegengestelde van autonomie (zelfwetgeving) en beteekent dus het leven naar wetten, die men niet zichzelf geeft, maar die ons door andere (Gr. heteros) machten opgelegd worden. De term heeft voor de ethiek groote beteekenis gekregen door Kant, die onder h. verstaat: het handelen en willen door motieven, die niet uit den vorm van den zedelijken wil zelf stammen maar gelegen zijn in materieele, empirisch bepaalde doeleinden (lust en onlust, streven naar geluk, enz.), onverschi...

zie Autonomie.

v. het onderworpen zijn aan vreemde wetten.

term uit de Ethiek, met name die van Kant*, duidt aan, dat het zedelijk subject zijn vormen van elders ontvangt en ze niet aan eigen vinding ontleent.

(Gr. , anders, en wet). Kenmerkende eigenschap van al die moraalsystemen, welke het gezag hunner leeringen niet zoeken in den mensch zelven, maar daarbuiten in kerk, staat of heerschende zeden, die ons het te volgen gedrag voorschrijven volgens goddelijke, rechtelijke of maatschappelijke geboden en in welker autoriteit de zedelijke verplichting is gegrondvest. In tegenstelling daarvan zoekt de autonome ethiek de zedelijke verplichting en den maatstaf van het zedelijk oordeel in eigen rede en gew...