Wat is de betekenis van helium?

helium - Zelfstandignaamwoord 1. (scheikunde), (element) een chemisch element en een inert edelgas, met symbool He en atoomnummer 2 ♢ Van helium krijg je een hoge stem. Woordherkomst Afgeleid van het Griekse ἥλιος (zon) met het achtervoegsel -ium Synoniemen E939

helium - zelfstandig naamwoord uitspraak: he-li-um 1. onbrandbaar gas dat gebruikt wordt in luchtballonnen ♢ de ballon wordt gevuld met helium en stijgt daardoor op Zelfstandig naamwoord: he-li-um het helium

(He, 2) Element behorende tot de groep van edelgassen. Door de Franse astronoom Jules Janssen (1824-1907) en de Engelse natuur- en sterrenkundige Sir Norman Lockyer (1836-1920) werd dit element in 1868 ontdekt. Het is het enige element waarvan het bestaan buiten de aarde ontdekt werd, nl. in de zonneatmosfeer, vandaar dat men het noemde naar Helios...

[v. Gr. hèlios = zon] bep. chem. element, edelgas, symbool He, ranggetal 2.

scheikundig element, He; edelgas

songas.

o., moeilijk vloeibaar te maken zeer ijl gas, komt in de dampkring voor.

symbool He, atoomgewicht 4,00, is het element met rangnummer 2 in het periodiek systeem. Het behoort tot de edelgassen. Het wordt o.a. gebruikt in plaats van waterstof als gasvulling van luchtschepen, daar het onbrandbaar is. Het speelt ook een rol in de moderne kernphysica.

He., een z.g. edel gas, meer van theoretische dan van practische betekenis.