heibel
(1903) (inf.) herrie; drukte; rumoer; ruzie. Via het Jiddisch ontleend aan het Hebr. hèwel (adem, wind, damp, ijdele praatjes, leegheid). 'Heibel maken': ruzie maken. Een 'heibeltje' slaat op ongeregeldheid, rellen, gekijf. • Toe ben 'k natuurlijk 'n hijbel gaan make, al was dat kappie d'r ook zoo onnoozel an as 'n … as die dooi...