Wat is de betekenis van heibel?

(1903) (inf.) herrie; drukte; rumoer; ruzie. Via het Jiddisch ontleend aan het Hebr. hèwel (adem, wind, damp, ijdele praatjes, leegheid). 'Heibel maken': ruzie maken. Een 'heibeltje' slaat op ongeregeldheid, rellen, gekijf. • Toe ben 'k natuurlijk 'n hijbel gaan make, al was dat kappie d'r ook zoo onnoozel an as 'n … as die dooi...

heibel - Zelfstandignaamwoord 1. (Jiddisch-Hebreeuws) ruzie Woordherkomst Herkomst: Bargoens

drukte, rumoer, herrie, ruzie In 1903 voor het eerst aangetroffen, in een literaire tekst, in de vorm hijbel. In 1906 voor het eerst opgenomen in een Bargoense woordenlijst, De Boeventaal van Köster Henke, als heibel. Ook aangetroffen in de vormen haabel, habel en haabil. Waarschijnlijk is ook heilie...

heibel - zelfstandig naamwoord uitspraak: hei-bel 1. toestand van kwaad zijn op elkaar ♢ er is de laatste tijd veel heibel in de vakbeweging Zelfstandig naamwoord: hei-bel de heibel Synoniemen bonje, c...

(< Jidd. heiwel < Hebr. hèwel, wind, nietigheid), 1. ruzie, herrie: Kom jongis, loate me’r gein haabil om moake, loate me nog ’n hassebassie neime, op de eiwige freide, SMIS1 44; 2. drukte, ophef: ‘Moos Lef, vertel eens ... op welke wijze gij dit kranige heldenfeit hebt uitgevoerd.’ ‘Commandant moet u daar...

Het woord heibel ('drukte' of 'ruzie') is afkomstig van a het Oudnederlandse hebbelick, ‘onaangename gewoonte’; b Hebei, het Duitse woord voor ‘krachtige arm’; c hebhel, een Hebreeuws woord voor ‘ijdele praatjes’.

ruzie, spektakel; de Jiddisch herkomst is twijfelachtig, misschien van het Hebreeuws hewel (zie aldaar), zoals zeibel van zewel en eibeg van ewig.

(Barg.) drukte, rumoer, herrie, ruzie ; heibelmaker : ruziestoker.

s., heibel; — maken, heibelje.