Wat is de betekenis van harmonica?

Het begrip harmonica heeft 4 verschillende betekenissen: 1) mondharmonica. klein rechthoekig blaasinstrument dat aan de zijkanten bedekt is met metalen schilden en aan de bovenkant voorzien is van een rooster waaronder zich lamellen bevinden die gaan trillen wanneer er met de mond in dat rooster geblazen wordt, en dat hoofdzakelijk gebruikt...

harmonica - zelfstandig naamwoord uitspraak: har-mo-ni-ca 1. muziekinstrument met blaasbalg en toetsen dat je moet uittrekken en in elkaar duwen ♢ deze zigeuner is evirtuoos op de harmonica Zelfstandig naamwoord: har-mo-ni-ca ...

→ accordeon

[Gr. hè harmonikè (technè) = toonkunsttheorie] welluidendheidsleer.

bekend door Franklin uitgevonden muziekinstrument; harmonicatrein: trein met rijtuigen die een invouwbare verbinding met elkaar hebben,

glasharmonica; harmonica à bouche, mondharmonica.

mondharmonica.

v. (-s), 1. muziekinstrument, hetzij uit aangeslagen staven of klokjes bestaande (glasharmonica, w. g.) of als trekharmonica (accordeon) uit een balg waarbij de lucht bij het in- en uitschuiven stalen veren in trilling brengt; ook bij verkorting voor mondharmonica; — chemische harmonica, een verticale, open glazen...

v. door Franklin uitgevonden speeltuig, uit glasklokken op een rol bestaande; bekend muziekinstrument, waarbij de ene hand de toetsen bespeelt, terwijl de andere de blaasbalin beweging houdt en de bastonen bespeelt.