Wat is de betekenis van hark?

1) (1937) (sch.) kam. Syn.: dubbelloops* jachtgeweer; luizenhark*; luizenharp*; scalphark*. • Wacht 'k zal nog effe de hark door me nete hale.... (Willem van Iependaal: Kriebeltjes hoogtepunt. 1937) 2) (18e eeuw) (scheldw.) stijf persoon; iemand die zich houterig gedraagt en zich daardoor moeilijk bij anderen aansluit;...

Zie Hare

hark - Zelfstandignaamwoord 1. (gereedschap) tuingereedschap aan lange steel, met een reeks tanden aan de onderzijde ♢ Het verwijderen van bladafval kan met een hark, maar zorg er wel voor dat de bladeren droog zijn. 2. iemand die zich stijf gedraagt ♢ Wees niet zo'...

hark - zelfstandig naamwoord 1. tuingereedschap met een rij tanden ♢ met een hark werd het blad op een grote hoop geharkt 2. stijf, houterig persoon ♢ Gavin is een stijve hark, hij kan niet over een slootje s...

stijf persoon; iemand die zich houterig gedraagt en zich daardoor moeilijk bij anderen aansluit; pummel; boerenkinkel. De hark is een tuingereedschap met houten of ijzeren tanden. In de volksmond zegt men: zo stijf (stug) als een hark. Vgl. janklaassen; houten klaas. In de jeugdtaal van eind twintigste eeuw heeft hark ook de betekenis gekregen van...

met twee -en en vier klompen slordig: dat boek is geschreven met twee harken en vier klompen.Journalistencliché

hark - Getande landbouwwerktuigen die worden gebruikt voor het verzamelen van los, plantaardig materiaal, zoals gemaaid gras of hooi, of voor het gladder maken van het grondoppervlak.

m -> Hare.

(de, -en), (ook, vrij alg.:) grote, sterke kam voor dicht kroeshaar. Etym.: Gekscherend woord, duidend op de afmeting en de moeite die het kost om verward kroeshaar te kammen.-Zieook: afrokam, bosnegerkam.