Wat is de betekenis van hardnekkig?

2024-03-29
Nederlandstalige WikiWoordenboek

Wiktionary (2019)

hardnekkig

hardnekkig - Bijvoeglijk naamwoord 1. onverbetelijk, onverzettelijk Hardnekkige probleemgezinnen worden onder permanent toezicht gezet. Het jachtmuseum zou zelfs de hardnekkigste tegenstander van de jacht kunnen bekoren. 2. maar blijven aanhoud...

2024-03-29
Muiswerk Educatief

Muiswerk Educatief (2017)

hardnekkig

hardnekkig - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: hard-nek-kig 1. wie vasthoudt aan wat hij gezegd heeft ♢ zij blijft hardnekkig bij haar verhaal 2. wat niet overgaat ♢ die griep is nogal hardnekkig...

2024-03-29
Zuid-afrikaans woordenboek

H.J. Terblanche - M.A., D. Litt

hardnekkig

koppig, halsstarrig.

2024-03-29
Frysk Wurdboek (Friesch woordenboek)

Fa. A.J. Osinga (1952)

Hardnekkig

adj., stiifsettich, daem-, damsteech, stiif(koppich), stiifhollich.

2024-03-29
Woordenboek Nederlands-Turks

Mehmet Kiriş (2024)

2024-03-29
Groot woordenboek der Nederlandse taal

Van Dale Uitgevers (1950)

Hardnekkig

bn. bw. (-er, -st), 1. halsstarrig, onverzettelijk (van personen); 2. met onverzettelijkheid, zonder aflaten volgehouden : een hardnekkig gevecht ; hardnekkige tegenstand; — (van kwalen enz.) niet willende wijken: een hardnekkige koorts, een hardnekkige hoestbui; 3. bw., op halsstarrige wijze: hardnekkig loochenen....

2024-03-29
Verklarend handwoordenboek der Nederlandse taal

M. J. Koenen's (1937)

hardnekkig

bn., bw., koppig, halsstarrig, onverzettelijk: een hardnekkige jongen; fig. een hardnekkig verzet, een hardnekkig stilzwijgen; een hardnekkige koorts, die niet wijken wil; hardnekkig volhouden; hardnekkigheid, v.

2024-03-29
Modern Woordenboek

Jozef Verschueren (1930)

hardnekkig

(hart'nekkәch) bn. en bw. (-er, -st) 1. halsstarrig, koppig, onverzettelijk: een -e jongen. Syn. ➝ eigenzinnig. 2. tot het einde volgehouden: een gevecht, verzet. Syn. verhard. 3. lang aanhoudend: een -e koorts.

Wil je toegang tot alle 12 resultaten?

Ja, ik word vriend van Ensie!
2024-03-29
Oosthoek Encyclopedie

Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)

hardnekkig

bn. en bw. (-er, -st), 1. halsstarrig, onverzettelijk (van personen); 2. met onverzettelijkheid, zonder aflaten volgehouden: een — gevecht; hardnekkige tegenstand; (van kwalen enz.) die niet willen wijken: een hardnekkige koorts; een hardnekkige hoestbui; 3. bw., op halsstarrige wijze: — loochenen.