Halsgerecht
o., (hist.) het hoge gerecht, de bevoegdheid om doodvonnissen uit te spreken; ook het college.
Wat is de betekenis van Halsgerecht?
De Kleine Winkler Prins
Winkler Prins (1949)
Halsgerecht
gerecht, dat bevoegd was in zake halsmisdrijven, d.z. feiten, waarop de doodstraf stond.
Verklarend handwoordenboek der Nederlandse taal
M. J. Koenen's (1937)
halsgerecht
o. (rechtspraak, rechtspleging over dood en leven, over halsmisdaden of in halszaken; het rechtsprekend lichaam).
Modern Woordenboek
Jozef Verschueren (1930)
halsgerecht
('hals) o. (-en) Eert. 1. Eig. rechtspleging in halszaken. 2. Metn. rechtbank daarmee belast.
Oosthoek encyclopedie
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
Halsgerecht
Halsgerecht - hooge heerlijkheid of crimineel gerecht, een heerlijkheid of gerecht, met recht om hooge justitie, halsmisdaden te berechten.
Oosthoek Encyclopedie
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
halsgerecht
o. (-en), crimineel gerecht, bevoegd om hoge jurisdictie uit te oefenen, om halsmisdaden waarop de doodstraf stond en andere zware misdrijven te berechten.
Groot woordenboek der Nederlandsche taal
J.H. van Dale (1898)
Halsgerecht
HALSGERECHT, o. (hist.) het hooge gerecht, de bevoegdheid om het doodvonnis uit te spreken.
Gerelateerde zoekopdrachten
