Wat is de betekenis van halleluja?

Halleluja (ook wel Hallelujah) is een van oorsprong Hebreeuwse uitroep die 'Prijst God' betekent. Hallelujah is een samentrekking van de twee woorden hallelu en jah. Jah is de ingekorte aanduiding van JHWH, het Hebreeuwse woord voor God. In het Joodse geloof wordt het woord Halleluja voornamelijk gebruikt in de Hallel, de Psalmen 113 -118...

halleluja - Zelfstandignaamwoord 1. (Jiddisch-Hebreeuws) oproep in een aantal psalmen om de Heer te prijzen (24×: Ps. 104:35 +; ook 4× in NT) Woordherkomst Herkomst: Hebreeuws (gangbare Nederlandse versie), letterlijk: 'prijst de Heer' Verwante begrippen Hebreeuws (transcriptieversie): haleloeja, Hebreeuws-Latijn:...

Halleluja, alleluja, (lett.:) looft de Heer; uitroep van lofprijzing en vreugde; (ruimer, ook ironisch) uiting van enthousiasme en blijdschap. Zeer veelvuldig worden lofprijzingen, onder andere in de Psalmen, met deze uitroep afgesloten. Vooral als naam van een misgezang, een lofprijzing, werd alleluja in het Middelnederlands bekend. Buiten godsdie...

De letterlijke betekenis van dit woord is ‘loof de Heer’. Het is m.a.w. een instemmingsformule van de gemeente met de woorden van de voorganger en in dezen vergelijkbaar met het amen, kyrie en sanctus in de roomse eredienst. Het woord komt vaak voor als aanhef of besluit van psalmen, en daarbuiten ook in de paaszang. Het w...

(alleluja) looft de Heer; lofkreet

r.-k. alleluja, Hebr. hallelu’Jah’, lofprijzing: looft de(n) Heer; uitroep van vreugde en dankbaarheid, bij uitbreiding ook: loflied.

(Hebr.. looft God) of alleluia. uitroep van lofprijzing en vreugde in de joodse en christelijke eredienst. In de Romeinse liturgie, het Gregoriaans, is het halleluia voorzien van rijke melismen en toegevoegd aan delen van het proprium (tijdeigene) voor zon- en feestdagen.

loof de Heer!

(Hebr.), I. tw., lofkreet: looft den Heer ; II. zn. o. (-’s), 1. de juichkreet halleluja ; — bij uitbr.: loflied; 2. zie Alleluia.

o. halleluja’s (Hebr. Gode lof, loof den Heer!); ook halelujah, met welke juichtoon de Psalmen 111-113 beginnen; zie hallel, halel; bij de R.-K. alleluja: het halleluja zingen, van Pasen tot Pinksteren.

(ook: Alleluja), Hebr.: Looft God!, juichkreet v/h Joodsche volk in antwoord o/h priestergezang. In de R.K. Kerk, de tijd v. Paschen tot Pinksteren.

Halleluja - ➝ Alleluia.

Uit den Hebreeuwschen tempel stammende jubelroep, oorspronkelijk beteekenend: Looft den Heer, overgenomen in de lofpsalmen der Christelijke Kerk, meestal als afsluiting, soms ook aan het begin of in het midden. De H.'s behooren tot de bestanddeelen van de mis in de Katholieke liturgie, vallen alleen bij bijzondere gelegenheden (b.v. bij dooden...

(halle'lu:ja) o. (-’s) [Hebr. looft de Heer] juichkreet van dankbare vreugde, reeds in het Oude Testament. → alleluia.

is een jubelkreet, die door alle Christenen en ook door de Joden wordt gebruikt. Het is een Hebreeuwse uitdrukking, die betekent: looft Jahwe. In de oud-testamentische psalmen kwam zij veel voor en werd om den plechtigen klank onvertaald gelaten.

Eigenlijk halleloe-jah, is gevormd door samenvoeging van de gebiedende wijs meervoud van een Hebreeuwsch werkwoord, dat „loven”, „prijzen” beteekent, met den Hebreeuwschen naam Gods, Jahveh (= Heere), in den verkorten vorm Jah. Het woord beteekent dus: „looft den Heere”. Het komt in het boek der Psalmen 24 maal v...

Halleluja - (Hebr.: looft den Heer), een jubelklank, waarmee het volk antwoordde op het priesterlijk gezang (Ps. 106 : 48). Ook als beginwoord van een hymne deed het dienst: Ps. 113; 135; 148; 159; e. a. Zulke eindeloos herhaalde uitroepen bij religieuse feesten komen ook bij andere volken voor: het hye, kye bij de Grieken; het labbaika bij de Moha...

(hebr., eigenlijk Hallelu Jah, d. L. Looft God) in de hebreeuwsche psalmen veelvuldig voorkomende uitdrukking, welke in de verschillende bijbelvertalingen onveranderd is overgenomen (vulgaat en r.-kath. liturgie: Alleluja), en reeds vroeg in de liturgie is overgegaan, doch in het westen sedert paus Gregorius I in den tijd der h. vasten wordt, wegge...

HALLELUJA, o. (-’s), lofzang (woordelijk looft den Heere); het groote halleluja, bij de Israëlieten de 113de tot en met den 117den psalm, omdat daarin bijzonder Gods weldaden, aan het Joodsche volk bewezen, worden verheerlijkt.

Halleluja of looft den Heer is een woord, hetwelk in de Hebreeuwsche Psalmen dikwijls voorkomt en wegens zijn plegtigen klank ook in de vertaling onveranderd bleef. Reeds door de oudste Christenen werd het gezongen, en terwijl men het in de Grieksche Kerk ten allen tijde aanheft, laat men het bij de R. Katholieken gedurende den vasten weg, om het a...