Wat is de betekenis van hakkelen?

hakkelen - Werkwoord 1. in kleine stukjes hakken, ergens kleine stukjes uithakken ♢ De gehakkelde aurelia is een vlinder met grof gekartelde vleugels. 2. (inerg) moeilijk en onzeker spreken met herhaling van klanken ♢ Na die moeilijke vraag hakkelde hij maar...

hakkelen - regelmatig werkwoord uitspraak: hak-ke-len 1. moeizaam uitspreken ♢ Dobert stond maar een beetje te hakkelen bij zijn spreekbeurt Regelmatig werkwoord: hak-ke-len ik hakkel ji...

zie stamelgebreken.

v., stammerje, haffelje, hakkelje, hakkenje; -d spreken, net út 'e wurden komme kinne; -d uitbrengen, bistammerje; (fijnhakken), hakselje, hakkel) e, hakkenje.

...

(hakkelde, heeft gehakkeld), 1. uithakken, insnijden, inkepen: een gehakkelde bout; een stuk meubelsits met gehakkelde rand; 2. (gew.) stukhakken: hij hakkelt alles kort en klein ; 3. met stoten, stotterend, niet vlot spreken of lezen : zijn toast ging eerst vlot, maar al heel gauw begon hij te hakkelen; zich hakkelend verontschu...

hakkelde, h. gehakkeld (freq. van hakken: in zijn woorden blijven steken, een weinig stotteren, stamelen): hij hakkelt, als men hem aankijkt.

Hakkelen - →Stotteren.

('hakkələn) (hakkelde, heeft gehakkeld) I. [Frekw. hakken] insnijden, inkepen : een gehakkelde rand. II. [Frekw. hikken] niet vloeiend spreken omdat men te snel spreekt of omdat de woorden niet gauw genoeg komen : wat sta je daar weer te -? zich -d verontschuldigen. Syn. stamelen, stameren, stotteren.