Wat is de betekenis van Godvruchtig?

godvruchtig - Bijvoeglijk naamwoord 1. sterk in god gelovend ♢ Het godvruchtige meisje zal vast en zeker in de hemel komen. 2. godvrezend ♢ De godvruchtige vrouw was bang dat ze toch vreselijk gezondigd had. Woordherkomst afleiding van god...

godvruchtig - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: god-vruch-tig 1. vervuld van eerbied en ontzag voor God ♢ haar moeder was een godvruchtig mens Bijvoeglijk naamwoord: god-vruch-tig ... is godvruchtiger dan ... ...

1. bn. (godvrezend): een godvruchtig mens, een godvruchtig werk, een godvruchtige denkwijze; 2. bw.: hij bad godvruchtig, op vrome wijze.

bn. en bw. (-er, -st) met, vol godsvrucht: een -e vrouw; een werk; bidden. Syn. ➝ godsdienstig.

of „die God vreezen” is in het Nieuwe Testament de aanduiding van zulke heidenen, die in zekere betrekking tot het Jodendom waren getreden zonder nog zich ten volle daarin te laten inlijven; vgl. Hand. 10 : 2, 22, 35; 13 : 16, 26, 43, 50; 17 : 4, 17; 18 : 7. Terwijl de „proselieten” of „Jodengenooten” zich aan de...

bn. en bw. (-er, -st), 1. godvrezend, godsdienstig, vroom: een godvruchtige vrouw; 2. blijk gevend van godsvrucht, vroom: een leven; 3. bw., vromelijk: hij sloeg — een kruis.

...

...

GODVRUCHTIG, bn. bw. (-er, -st), godvreezend, godsdienstig, vroom eene godvruchtige vrouw; — blijk gevende van godsvrucht, vroom een godvruchtig leven; — (Zuidn.) ascetisch een godvruchtige schrijver; — bw. vromelijk hij sloeg godvruchtig een kruis; — (Zuidn.) met nauwgezetheid godvruchtig zijn plicht vervullen. GODVRUCHT...