Wat is de betekenis van godheid?

godheid - Zelfstandignaamwoord 1. (religie) een hypothetisch bovennatuurlijk wezen dat verantwoordelijk wordt geacht voor (bepaalde aspecten van) de werkelijkheid ♢ Een afbeelding van een godheid. 2. (figuurlijk) een expert op een bepaald gebied ♢ Hij is een godh...

godheid - zelfstandig naamwoord uitspraak: god-heid 1. de goddelijke natuur ♢ wij erkennen de godheid van Jezus 2. een goddelijk wezen ♢ de directeur wordt in dit bedrijf beschouwd als een godhe...

De tautologische verbinding Jezus godheid toch! of wel Godheid! is tot uitroep van verwondering, ongeloof, ergernis enz. geworden in het zuiden van ons taalgebied. zie Jezus.

godheid - Wezens die de status of rang van een god of een andere hoge goddelijke entiteit bezitten.

goddelike natuur (wese).

I. v. (1 goddelijke natuur; 2 het opperwezen, God): 1. de Godheid van Christus; 2. de Godheid op haar hemeltroon. II. godheden (een goddelijk wezen): de geduchte godheden der Germaanse mythologie.

v. (...heden; -je) 1. Godheid Eig. het God zijn: de van Jezus bestrijden, erkennen, loochenen. 2. Godheid Metn. goddelijk wezen, God: de op haar hemeltroon. 3. Metf. [van 2] goddelijk wezen, god: de ...heden der mytologie.

Godheid - onderscheiden van goddelijkheid: het God-zijn, het deelhebben aan het goddelijke Wezen, bepaaldelijk van Jezus Christus en den H. Geest.

v. (-heden), 1. goddelijkheid, goddelijke natuur: de — van Christus erkennen, loochenen; 2. een goddelijk wezen, een god: velen zoeken de heidense godheden als natuurkrachten te verklaren; de Godheid, het Opperwezen, God.