God, aanduiding, naam en aanspreektitel van de God van Israël en van het christendom. De naam van de God van Israël luidde Jahweh, een naam die niet werd uitgesproken (zie Jehova). In de Nederlandse bijbelvertalingen luidt de weergave daarvan Heer (zie dat artikel). Veelvuldig spreekt men daarnaast over God, onze God, de God van Israël en vergelijkbare aanduidingen. Daarnaast zijn er namen bekend die op een bepaalde rol van God gebaseerd zijn, zoals de Herder, de Rechter, de Schepper. In enkele...

GOD, m. (-en), godheid, bovenmenschelijk, machtig en aanbiddelijk wezen (bij heidensche volkeren) de goden der oude Egyptenaren: (bij de Grieken en Romeinen) God Jupijn; Mars, de god des oorlogs; de god van den slaap; een halve god, een heros, held, uit een god en eene vrouw geboren, (ook) godheid van lageren rang; bij de goden zweren; de goden aanroepen; (w. g.) hij heeft heden een goeden god gediend, hij heeft zijn wensch verkregen, is gelukkig geweest; — o (groote, goede) goden !, scher...

Aanduiding voor het christelijke begrip Triniteit: Vader – Zoon – Heilige Geest. Het woord wordt ook gebruikt om de inspirerende geestelijke machten van bepaalde culturen aan te duiden: Zeus (Griekenland), Ahuro Mazdao (Perzië), Brahma (India), Amon-Re (Egypte), enzovoort. Er is doorgaans een relatie met de planeten of de dierenriem.

god: schrijft ten onrechte de schepping van de wielersport op zijn conto, want de zevende dag rustte hij terwijl het dan juist koers is! Wie zeker niet God genoemd kan worden, is Frank Vandenbroucke, want zijn biografie heet Ik ben God niet (2008). Wie er dan wel een god in de wielersport kan worden genoemd, kan men lezen in het uitstekende boek Het zweet der goden van de socioloog Benjo Maso (2008).

Onzichtbaar wezen waar mensen met een godsdienst in geloven. Meestal is een god heel machtig en kan hij mensen helpen.

God - Eigennaam 1. (religie) in het monotheïsme een bovennatuurlijk en volmaakt wezen, dat beschikt over superieure krachten en onsterfelijk is

God - zelfstandig naamwoord 1. het bovenaardse wezen dat volgens de christenen de wereld geschapen heeft ♢ hij gelooft in God 1. de goden verzoeken [iets doen wat waarschijnlijk problemen oplevert] 2. de mindere goden [minder begaafden] 3. Gods water over God...

In uitdrukkingen zoals ‘God heeft x tot zich geroepen’ en ‘God heeft x gehaald’: x is gestorven. In de plaats van God gebruikt men soms ook ‘de Heer’ of andere benamingen van het Opperwezen. Als de lieve God me haalde, ’k Heb het menigmaal gezeid, ’k Zou niet rouwig wezen. Nicolaas Beets: De Overgrootvader. 18/6 De Heer van dood en leven heeft in Zijne oppermachtige voorzienigheid den vader van dit gezin tot zich geroepen. J. ten Brink: Romantische Werken. 1883-1886, geciteerd in W...

God - is voor het Christelijk besef niet slechts „het hoogste Wezen”, d.w.z. vergelijkender wijze hooger dan andere wezens, maar het Wezenzelf, d.w.z. God is het Wezen, dat eigenlijk alleen waarlijk is, onafhankelijk van alles wat door en buiten Hem moge bestaan. Intusschen is God niet een wijsgeerig begrip, doordat men al wat is herleidt tot eene levenlooze abstraktie, maar een religieuze grootheid, die al wat leeft draagt en bezielt. God is dus iets anders dan het absolute, het Universum, de w...

God. In ’s menschen geest bestaat de behoefte, gewekt door het besef van zijne afhankelijkheid van de krachten der natuur of ook bij hoogere ontwikkeling door het gezag der geschiedenis, om tot de meest verwijderde oorzaak dier afhankelijkheid op te klimmen. De weinig ontwikkelde zoon der natuur vermoedt, dat de verschijnselen der schepping, die hem omgeven, vooral de indrukwekkende verschijnselen, de openbaringen zijn van een magtigen geest, dien hij, naar de mate van zijne eigene kennis met ei...

God - het hoogste, uit zich zelf bestaande wezen, Schepper en Heer van hemel en aarde. A) De mensch heeft kennis van God niet alleen door de goddelijke openbaring, waarop de geloofskennis berust, maar ook door het natuurlijk inzicht van het menschelijk verstand. Rom. 1.20: Want zijn onzichtbaar wezen, zijn eeuwige macht en zijn godheid is van de schepping der wereld af, bij eenig nadenken, uit het geschapene duidelijk te kennen. Conc. van het Vaticaan (Denz. 1806): Indien iemand zegt, dat de een...

In christelijke landen als Nederland of België lijkt men wel eens te vergeten dat er ook een ander godsbesef mogelijk is. Gelukkig zijn er woordenboeken die de moedertaalsprekers van het Nederlands weer naar de werkelijkheid terugvoeren. God wordt daarin dan gedefinieerd als godheid. Schrijvers van woordenboeken voegen daaraan wel de mededeling toe, dat dit de betekenis is die het woord god heeft bij ‘de heidense volkeren’.Een godheid is dan meestal de verpersoonli...

de Allerhoogste, ondanks zijn onmetelijke verhevenheid en diepgaande ontoegankelijkheid op analoge wijze kenbaar in zijn schepping (zie Godsbewijzen en Godskennis, natuurlijke), bezit niet de abstracte en daardoor onpersoonlijke trekken van „het hoogste Zijn” der wijsgeren, doch treedt blijkens zijn openbaring in zeer persoonlijk contact met de mens als de trouwe God des Verbonds en leeft van eeuwigheid in de persoonsgemeenschap van Vader, Zoon en Geest (zie Drieëenheid), in wel...

De eerste vraag die ten aanzien van God beantwoord moet worden is deze: zullen we iets van Hem kunnen zeggen? Is Hij niet de Hooge en Verhevene, die in de eeuwigheid woont en wiens naam heilig is (Jes. 57 : 15a), te hoog en te verheven dan dat wij met onze gedachten of woorden tot Hem zouden kunnen raken? Is Hij niet de volkomen-onbegrijpelijke, over wien ons dus alleen het zwijgen betaamt? Het schijnt zoo, en het zou zoo zijn indien we niet hadden de Schrift, het Woord Gods. Maar nü we die...

het hoogste wezen, waarop het geloof en de verering der monotheïstische godsdiensten (Jodendom, Christendom en Islam) zich richten, Schepper, Heer en Rechter van al het zijnde. Voor het christelijk geloof berust de kennis van God op de openbaring in Jezus Christus, door wie God zich heeft doen kennen als heilige Liefde, die de mens mag aanspreken als „Vader”; als het ene wezen in drie Personen, die de christen aanbidt als de Vader, de Zoon of het Woord, en de H. Geest. De R.K. K...

[➝Gotisch guth, aangeroepen wezen, ➝Oudindisch hutas, aangeroepen], m. (-en), 1. (in het algemeen) godheid, bovenmenselijk, machtig en aanbiddelijk wezen (e): de goden van de oude Egyptenaren, van Grieken en Romeinen: de van de slaap; bij de goden zweren; de goden aanroepen; o (grote, goede) goden!, schertsende uitroep van verwondering, (ook) als bastaardvloek: grote goden, wat zal er nu gebeuren?; (OT.) ben. van andere godheden dan Jahwe: gij zult geen andere goden voor mijn aangezicht hebben (...

m. (-en; -je) [msch. de aangeroepene] I. God Eig. het Opperwezen: God is een zuivere Geest en de Schepper van hemel en aarde; de der heirscharen; aanbidden, dienen, erkennen, loven, prijzen, zegenen; met -s genade, gratie, hulp; zij gedankt of zij dank; grote -! (wel) almachtig! gave dat...; in -s naam; de Vader, de Zoon en de Heilige Geest zijn de drie personen der H. Drieëenheid of der H. Drievuldigheid. Gez. als van -s hand geslagen, roerloos, verlamd van schrik, van verbazing; beter h...