Wat is de betekenis van gnosis?

De kennis van het hart. Aanhangers van deze leer geloven dat de mens uit de goddelijke wereld in de materiële wereld incarneerde. Soms worden ook klankschalen een goddelijke oorsprong toegeschreven, waarbij klanken de brug vormen tussen de materiële wereld en de spirituele wereld.

esoterische kennis. hogere, verborgen kennis van de wereld van het goddelijke en bovenaardse, nagestreefd door de aanhangers van het gnosticisme. Voorbeelden: Ongeveer vijftig jaar geleden werd in Nag Hammadi in Egypte een bibliotheek met werken van gnostieke signatuur gevonden. Nu werd het mogelijk de gnostiek uit de bronnen te best...

gnosis - Zelfstandignaamwoord 1. de diepere kennis aangaande de godsdienstige waarheden

(v.), herkenning; de diepere kennis met betrekking tot godsdienstige waarheden. G.O.R.: (m.), afk. van Gastro-Oesophageale Reflux; door het onvoldoende functioneren van de maagklep komt maagzuur terecht in de oesophagus (meestal bevindt de persoon zich in liggende positie),

[Gr. gnoosis] soort godsdienstfilosofie, diepere kennis en innerlijk inzicht in mens en wereld en godsdienst, mythische kennis van de christelijke leer, berustend op zgn. openbaringen; ook soort theosofie.

diepere kennis van godsdienstige waarheden

Gnosis - Religieus-wijsgerige geestesrichting, die haar hoogste bloei kende in dejaren 175 tot 250 n.C. Deze beweging wilde het geloof (pistis) van het christendom een wijsgerige en geestelijke zin geven door het te vervangen door de gnosis (kennis, inzicht). De oorsprong van deze beweging vindt men in de Griekse en oosterse wijsgerig...

kennis, openbaring; hogere godsdienstige wetenschap

(Gr., kennis), kennis van de bovennatuurlijke wereld. Het was in de Oudheid de naam van een geestelijke stroming, die met vermenging van elementen van verschillende godsdiensten het heil zocht in allerlei mystische openbaringen. Ook het Christendom kende in zijn begintijd een vorm van gnosis, die men gnostiek of gnosticisme noemt.