Wat is de betekenis van gillen?

gillen - Werkwoord 1. een harde schelle ongearticuleerde uitroep slaken ♢ Hij gilde toen hij in het ravijn viel. gillen - Zelfstandignaamwoord 1. meervoud van het zelfstandig naamwoord gil

gillen - regelmatig werkwoord uitspraak: gil-len 1. schreeuwen met een hoog en hard geluid ♢ hij gilde van de pijn bij die stomp op zijn neus 1. geef maar een gil als ik moet komen [als je het zegt...

v., skreauwe, raze, (mâl)gûle.

...

gilde, h. gegild (1 hard of scherp schreeuwen, een gil geven; 2 gillend uitroepen; 3 gegild worden): 1. (van dieren) een varken kan gillen; (van vrouwen en kinderen) een gillend kind; ‘t is om te gillen; 2. „mijn kind, mijn kind”, gilde zij; 3. een gillende kreet.

Gillen - van een radiotoestel is het voortbrengen van een giltoon door den luidspreker, zelfs zonder dat een golf ontvangen wordt, dus met antenne en aarde los. Door heftig ➝ genereeren van het toestel kan nl. (bijv. door een te grooten lekweerstand) een groote negatieve roosterlading optreden, waardoor de anodestroom wordt onderbroken, wat een kli...

I. (gilde, heeft gegild) 1. een gil geven: het van een varken; een -d kind; het is om (van) te -, het is zo gek dat men zou gillen van het lachen. Syn. ➝ gieren. 2. gillend (uit)roepen: neent neen, gilde zij. 3. schel, hard klinken: een -de lach. II. (gilde, heeft gegild) [msch. ~ gieren] Scheepst. schuin afsnijden nl. 1. zeildoek in schuinse...

(gilde, heeft gegild), 1. (onoverg.) schelle kreten doen horen: het kind ligt al een kwartier te —; gil niet zo!, schreeuw niet zo hard; — als een mager speenvarken; het is om te —, om het uit te gieren van het lachen, zo gek; 2. (overg.) gillend roepen of uitroepen: o, neen, neen!, gilde zij; 3. (onoverg.) (van zaken) een hoog...

van ’t Gem. gel, gal; zie Galm.