Wat is de betekenis van Gewei?

gewei - Zelfstandignaamwoord 1. (zoötomie) een stel uit been bestaande hoorns van herten; al dan niet vertakt ♢ Het gewei van het hert was afgebroken en lag op de grond.

gewei - zelfstandig naamwoord uitspraak: ge-wei 1. vertakte hoorns op de kop van een hert ♢ de jager had een gewei boven de open haard hangen Zelfstandig naamwoord: ge-wei het gewei de g...

Wanneer men iemand een gewei op het hoofd zet, dan wil men met die persoon niets meer te maken hebben. Dromen over geweien en horens houden steeds het gevaar in van een afscheid van geliefde personen of het afstand moeten doen van voorwerpen.

gewei - Een paar uitstulpingen van been dat jaarlijks wordt afgeworpen; het steekt uit vanaf de voorhoofdsbeenderen van gehoefde dieren die behoren tot de hertenfamilie. Te onderscheiden van 'hoorn', dat uit vervormd huidweefsel of samengeperst haar bestaat.

horens, vertakte beenuitgroeisels op het voorhoofdsbeen van mannelijke herten. Bij het rendier hebben ook de vrouwelijke dieren een gewei. Het gewei wordt elk jaar afgeworpen en opnieuw gevormd. Het is aanvankelijk met de behaarde huid bedekt, die later verdroogt en af geschuurd wordt (,,de bast wordt geveegd”). Een edelhert is eerst een spie...

vorming vanuit de voorhoofdbeenderen, bestaat uit been aanvankelijk met de huid (bast) er overheen. Is het gewei volgroeid dan sterft de huid af. In najaar wordt gewei afgeworpen. Het gewei komt, behalve bij het rendier, alleen bij mannelijke dieren voor. Bij een edelhert kan het gewei wel 7-8 kg wegen, ➝ bastgewei, ➝ gaffelgewei.

van rendierhert, eland, enz. werd vooral in de steentijd veel gebruikt voor werktuigen, zoals bij vuursteen'-mijnbouw, landbouw*, etc. Ook werden er b.v. naalden uit vervaardigd en wsch. vele andere gereedschappen*. Bekend zijn ook de Lyngby*-biilen van gewei uit het Mesolithicum.*

horings; ingewande (diere).

s.n., hoarnen, pl.