Wat is de betekenis van gevangenis?

Het begrip gevangenis heeft 3 verschillende betekenissen: 1) penitentiaire instelling. instelling waar personen die tot een vrijheidsstraf veroordeeld zijn of onder arrest geplaatst zijn worden opgesloten; penitentiaire instelling. 2) instelling als een gevangenis. instelling waar een regime heerst als in een gevangenis; instelling d...

gevangenis - Zelfstandignaamwoord 1. (juridisch) een gebouw waarin veroordeelde personen gevangen worden gehouden vanwege hun misdaden ♢ De Nederlandse gevangenissen raken inmiddels overvol. Woordherkomst Naamwoord van handeling van vangen met het voorvoegsel ge- en met het achtervoe...

Penitentiaire inrichting voor het ondergaan van een vrijheidsstraf, bestemd voor degenen die tot gevangenisstraf zijn veroordeeld. Toelichting Afhankelijk van de bewegingsvrijheid voor de gedetineerde zijn er beveiligde (gesloten) inrichtingen, beperkt beveiligde (halfopen) inrichtingen en zeer beperkt beveiligde (open) inrichtingen. Zie ook: Penit...

gevangenis - zelfstandig naamwoord uitspraak: ge-van-ge-nis 1. gebouw waarin misdadigers worden opgesloten ♢ de rechter veroordeelt hem tot drie maanden gevangenis Zelfstandig naamwoord: ge-van-ge-nis de gevangenis...

Samenvattende naam voor strafgevangenissen, huizen van bewaring en passantenhuizen, gebaseerd op de Beginselenwet Gevangeniswezen 1951. Evenals de rechterlijke organisatie werd ook het gevangeniswezen in de Franse tijd (1810-1813) gemoderniseerd en de grondslag voor de huidige organisatie. Vóór 1800 waren er in de stad Groningen gevan...

gevangenis - Instellingen met faciliteiten waar mensen op wettelijke basis vastzitten als straf voor een misdrijf of in afwachting van berechting. In Noord-Amerika verwijst de term 'prisons' specifiek naar een door de staat of federale regering gerunde faciliteit voor mensen die van ernstige misdrijven zijn beschuldigd, in tegenstelling t...

v. (-sen), inrichting waarin de overheid personen onderbrengt die in strijd zijn gekomen met de bestaande rechtsorde. (e) In juni 1979 ging het Belg. gevangenispersoneel in staking, voornamelijk voor uitbreiding van het personeelskader, een betere opleiding en betere salarisvoorwaarden. Hun eisen werden gedeeltelijk ingewilligd. In dec. 1979 werd t...

v. (-sen), 2. inrichting waarin de overheid personen onderbrengt die in strijd zijn gekomen met de bestaande rechtsorde. © Het Ned. gevangeniswezen werd in de jaren zeventig met vele ernstige problemen geconfronteerd. Daartoe hoorden o.a. het groeiende aantal detenties en onvoorwaardelijke vrijheidsstraffen, de groeiende bezuinigingsdrang, de...

Frl. heeft drie G.en gehad, te Lwd., Sneek en Heerenveen. Die te Lwd., het tuchthuis (1755-56, toen tot buiten de landsgrenzen als zeer modern bekend), was in de Franse tijd een der grootste centrale G.en in Nederland. Na de eerste nationale organisatie van het G.-wezen in 1821 werden Lwd. en Den Bosch centrale G. voor veroordeelde criminele gedeti...

s., finzenis, tichthús (it), gefang (it); in de — zitten, efter ’t slot, ûnder de blauwe pannen sitte, yn ’e bak, doas, kas(t) sitte.

(gevangeniswezen). Een gevangenis was en is een inrichting, waarin de overheid personen, die zich aan de maatschappelijke orde vergrepen hebben, opsluit en afzondert uit de samenleving. Zowel de redenen tot die opsluiting als het doel er van zijn in de loop der eeuwen intussen sterk gewijzigd. Toen oudtijds lijfstraffen, verbanning en doodstraf de...

Tehuis voor tijdelijk afwezigen.

v. gevangenissen (1 gevangenschap; 2 het gebouw, waar de gevangenen opgesloten worden gehouden, gevangenhuis): 1. veroordeeld tot 1 jaar gevangenis; 2. hij zit in de gevangenis.

gebouw, waarin zij worden opgesloten, die tot gevangenisstraf zijn veroordeeld; ook: strafgevangenis. Deze straf kan worden ondergaan in gemeenschap of cellulair (= in een cel). Daarnaast: Huis v. Bewaring waarin zij worden ondergebracht, die hechtenisstraf hebben te ondergaan, voorloopig in hechtenis zijn genomen of gegijzeld worden.

Gevangenis - De bouw van g. met het doel straf uit te boeten door vrijheidsberooving naar bepaalde stelregels behoort aan de nieuwe geschiedenis (→ Gevangeniswezen). Men onderscheidt g., waarin hechtenisstraf wordt ondergaan, van de g. voor uitboeting van vergrijpen van ernstigen aard. De eerste soort kan eenvoudig ingericht zijn met veel enke...

(gə'vangənis) v. (-sen) 1. Eig. toestand waarin een gevangene verkeert : op straf van een van 3 tot 7 jaar. 2. Metn. gebouw waarin de gevangenen opgesloten zijn : in de zetten, zitten. Syn. kerker, tuchthuis, verbeterhuis.

In het Mozaïsch strafrecht komt geen gevangenisstraf voor. In Lev. 24: 12 en Num. 15 : 34 is sprake van een voorloopige hechtenis, van een stellen in verzekerde bewaring totdat het vonnis zou zijn geveld. Intusschen werd in de dagen der koningen wel gevangenisstraf toegepast (2 Kron. 16 : 10; 18 : 25;Jerem. 20 : 2; 29 : 26; v.g. Hebr. 11 : 36;...

Gevangenis - 1) in ruimen zin iedere plaats waar vrijheidsstraf wordt ondergaan; 2) in beperkten zin de plaats waar gevangenisstraf wordt ondergaan. Art. 1 der Gestichtenwet gebruikt het woord in ruimen zin en onderscheidt de gev. in a. strafgevangenissen (gev. in beperkten zin), b. huizen van bewaring en c. passantenhuizen. — In de strafgev. wordt...

v. (-sen), 1. gevangenschap: op straf van een van drie tot zeven dagen; 2. inrichting waarin de overheid personen onderbrengt die in strijd zijn gekomen met de bestaande rechtsorde (e): in de — zitten. (e) Opsluiting in een gevangenis kan plaatsvinden als tenuitvoerlegging van een vonnis (vrijheidsstraf), in afwachting van een berechting, d...

GEVANGENIS, v. gevangenschap op straf eener gevangenis vandrie tot zeven dagen; — (bijb.) ballingschap de kinderen der gevangenisse, de in ballingschap levende Israëlieten; — —, (-sen), het gebouw waarin de gevangenen in verzekerde bewaring worden gehouden: in de gevangenis ziften.