Wat is de betekenis van Getto?

getto - Zelfstandignaamwoord 1. is de benaming voor een stadswijk die voor het overgrote deel wordt bewoond door mensen die behoren tot een enkele etnische, religieuze of raciale groep die sociaal slecht geïntegreerd is

Getto was de benaming voor wijken waar joden moesten wonen. Paus Alexander III nam op het Derde Lateraans Concilie van 1179 in Rome de beslissing dat joden niet samen mochten wonen met christenen. De Heilige Johannes Chrysostomus was ervan overtuigd dat de joden van alle tijden, dus ook de toekomstige generaties joden, schuldig zijn aan de dood van...

getto - zelfstandig naamwoord uitspraak: get-to 1. buurt waar Joden wonen ♢ in het getto in Berlijn werden de ramen ingegooid 2. buurt waar mensen wonen die sociaal niet geïntegreerd zijn ♢ in d...

Afgesloten deel van de stad waar de Joden verplicht moesten wonen.

Een wijk of een buurt van een stad waar de joodse bevolking meestal gedwongen leefde. Het begrip getto is afgeleid van de naam van een eiland in Venetië, waar sinds 1516 joden woonden. Het Italiaanse woord getto betekent `jodenstraat'. Het ontstaan van getto's hing samen met de wens van de autoriteiten de joden goed te kunnen controleren. Vooral...

[v. It. ghetto, missch. afk. van borghetto, verklw. van borgo = stad] 1 jodenwijk in een stad; 2 (fig.) groep personen e.d. die in maatschappelijke afzondering verkeert.

jodenwijk; woonwijk van een sociaal niet-geïntegreerde groep; isolement

getto - Delen van steden waar - voornamelijk als gevolg van sociale, economische of wettelijke druk - mensen wonen die tot een bepaalde etnische of culturele minderheid behoren.

dikwijls reeds traditioneel joodse wijk waarin joden echter vervolgens verplicht werden te wonen. Vanaf de dertiende eeuw is de maatregel bekend. Het grootste getto dat ooit bestond, was dat in Warschau, waar 400 000joden woonden; het werd in de tweede wereldoorlog nagenoeg geheel uitgemoord door de Duitsers.