Wat is de betekenis van gehemelte?

Palatum.

gehemelte - Zelfstandignaamwoord 1. (anatomie) de gebogen scheidingswand tussen de mondholte en de neusholte. Woordherkomst afgeleid van hemel met het omvoegsel ge- -te dat een verzameling aangeeft Synoniemen verhemelte

gehemelte - zelfstandig naamwoord uitspraak: ge-he-mel-te 1. bovenwand van de mondholte ♢ door die hete kroket heb ik nu een blaar op mijn gehemelte 1. het harde gehemelte [voorste, harde deel van...

De bovenkant van de mondholte, tussen je kiezen in. Het gehemelte eindigt aan de achterkant bij de keelamandelen, de huig en daarachter de keelholte. De huig zie je achterin bungelen wanneer je in de spiegel kijkt met je mond wijd opengesperd. Soms wordt een baby geboren met een spleet in de bovenlip, bovenkaak en het gehemelte (hazenlip). Ook ve...

(o.), → palatum.

of verhemelte, scheidingswand tussen mond- en neusholte. Te onderscheiden in harde verhemelte (gesteund door been) en zachte verhemelte (zacht, beweeglijk met huig). Opzij van de huig twee paar slijmvliesplooien, verhemeltebogen, met aan de voet hiervan de amandelen.

sien verhemelte.

ook wel verhemelte, palatum, het dak van de mondholte; is voorin hard door het gehemeltebeen; achteraan (bij de huig) is het zacht. Soms bestaat een aangeboren gespleten gehemelte (paIatoschizis) met of zonder hazenlip waardoor neus- en mondholte in open verbinding staan; daardoor ontstaan ernstige stoornissen bij de borstvoeding en later bij het s...

s.n., forwulf(t) (it), wulf(t) (it); (van paard), roaster (it), ruster (it).