Wat is de betekenis van Gebrekkig?

gebrekkig - Bijvoeglijk naamwoord 1. één of meerdere gebreken hebbend. ♢ Zijn gebrekkige uitspraak zorgde ervoor dat de Fransman hem niet begreep. Woordherkomst afgeleid van gebrek met het achtervoegsel -ig Verwante begrippen invalide, verminkt

gebrekkig - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: ge-brek-kig 1. met tekortkomingen ♢ ze spreekt gebrekkig Spaans 2. wie door ziekte of ouderdom niet meer alles zelf kan ♢ mijn oma is erg gebrekkig...

gehandicapt, ‘ongelukkig' (personen). Etym.: Veroud. AN g. = id.; thans: i.h.a. met gebreken.

onvolkome, onvolledig.

adj. & adv., breklik; (misvormd), mishipt, mishypt; (bekrompen) bihyplik; (hulpbehoevend), (ûn)bihelplik, (ûn)bihelperich, (ûn)bihelpsum; (onbeholpen), bihelperich; (v. zaken) bihoeftich, bihelplik; (v. leden), biheind; — lopen, homp(el)je, wjukkelje, strampelje; ...

bn., bw. (1 een lichamelijk gebrek hebbend; 2 onvolkomen): 1. een gebrekkig mens; 2. van zaken: een gebrekkig toestel, gereedschap, d. i. fouten hebbend; fig. een gebrekkige tekening; taal en stijl waren gebrekkig, d. i. onvoldoende, met leemten; nog: een gebrekkig werkwoord, b.v. zullen, dat b.v. het vd. mist; zich gebrekkig uitdrukken, d. i. op o...

bn. en bw. (-er, -st) 1. met een gebrek aan enig lichaamsdeel: een paard, mens; lopen. Syn. kreupel, lam, mank. 2. fouten hebbend: een toestel. 3. onvolkomenheden hebbend: -e kennis; een betoog; iemands -e zijde.

...

...