Wat is de betekenis van Gebrand?

(1906) (Barg.) schuldig; veel op zijn geweten (hebben). 'Een gebrande jongen'. • Gebrand, gebrande jongen: iemand, die veel op zijn kerfstok heeft. (Köster Henke: De boeventaal. 1906) • Een gebrande jongen. (kop in De Volksvriend, 02/12/1909) • gebrande jongen, iemand die veel op zijn kerfstok heeft (J.G.M...

gebrand - Werkwoord 1. voltooid deelwoord van branden

gebrand - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: ge-brand 1. wat je krijgt door te branden ♢ in dit recept is gebrande suiker verwerkt 1. ergens op gebrand zijn [het graag willen hebben of weten]...

Meestal gebruikt men de zegswijze: ik ben er op gebrand in ontkennende zin. Ik ben er niet op gebrandwil zeggen: ik stel er geen prijs op, ik verlang er niet naar. Letterlijk is het dus: ik brand niet van verlangen. Het Gronings kent: een brander op iemand hebben voor: op iemand verliefd zijn.Het merkwaardige in de uitdrukking Brtappeltaart is dat...

(Barg.) schuldig; een gebrande jongen: iemand, die veel op zijn kerfstok heeft

zijn op iets, meestal: niet op iets gebrand zijn, niet verlangen om iets te hebben.

bn. 1. Eig. verl. deelw. van branden: -e koffie. 2. Metf. erg gesteld, heet: zijn op iets.

bn., 1. door branden (als technische bewerking) verkregen: gebrande stroop, koffiestroop; gebrande kalk, ongebluste kalk; — glas, gebrandschilderd; 2. — op iets zijn, er erg op gesteld zijn, er heet op zijn: gejaagd, gedeukt en toch nog even — op dit onzalig leven.

gebrand - (argot) schuldig; „een gebrande jongen” : iemand, die veel op zijn kerfstok heeft.