Wat is de betekenis van gebied?

gebied - Zelfstandignaamwoord 1. een deel van het aardoppervlak ♢ Het gebied tussen twee huizen. 2. alle dingen die behoren tot een tak van het onderwijs, de kunst en/of de wetenschap ♢ Het gebied van de wiskunde en aanverwante bètadisciplines. ...

gebied - zelfstandig naamwoord uitspraak: ge-bied 1. gedeelte van het land, stuk land ♢ het hele gebied stond onder water 1. een achtergebleven gebied [waar alles nog niet zover ontwikkeld is]...

s.n., gebiet (it), gerjochtichheit.

(wiskunde) is een open samenhangende verzameling (z topologie). Dit begrip gebruikt men dikwijls voor puntenverzamelingen van de n-dimensionale Euclidische ruimte of van het complexe vlak.

o. -en (1 heerschappij, macht, gezag; 2 stad, streek, land, waarover men heerst, macht uitoefent: grondgebied, rijk, stemt): 1. onder iems. gebied staan; het gebied voeren; 2. het gebied der Romeinen, het gebied ener stad; stroomgebied, z. ald.; het mijngebied; fig. het gebied der taal, al wat betrekking heeft op.

Gebied - (wisk.). Een puntverzameling E in een plat vlak noemt men een g., indien 1° E slechts → inwendige punten bevat, 2° elk tweetal punten P en Q van E verbonden kan worden door een uit eindig veel rechte stukken bestaande lijn, die geheel tot E behoort. Zoo is de verzameling der punten tusschen twee concentrische cirkels (niet op...

o. (-en; -je) I. Eig. het gebieden, heerschappij, macht: het voeren; onder iemands staan. Syn.➝ bevel. II. Metn. a. ruimte, uitgestrektheid, streek waarover iemand gebied voert: het van een vorst; rechts-. Syn. land, rijk, staat. b. Uitbr. a. Algm. land, streek, uitgestrektheid: Nederlands -; het van een gemeente, b. Inz. stroomgebied: h...

o. (-en), 1. (abstract) heerschappij, macht, gezag: vorstelijk –; onder iemands – komen, staan, brengen, onder zijn heerschappij of macht; (het) – voeren (over, in, op), (de) heerschappij voeren, heersen, (van krijgslieden) het bevel voeren; 2. (concreet) streek, land of rijk waarover een persoon, regering of macht heerst: het &nd...

GEBIED, o. (w. g.) de daad van het gebieden of heerschen, heerschappij, macht, gezag: het opperste gebied, het oppergebied, de hoogste macht: de vorst heerschte met machtig en onbesproken gebied; — onder iemands gebied komen, staan, stellen, brengen, onder zijne heerschappij of macht; — (het) gebied voeren (over, in, op), (de) heerscha...

zie Land.

Gebied (Het), staatsgebied of territoir, beteekent in volken- en staatsregtelijken zin de uitgestrektheid gronds, waarop de staatsoverheid met uitsluiting van ieder ander de souvereiniteitsregten kan uitoefenen. De Staat, als eenheid beschouwd, bezit dat gebied in eigendom. De regels voor het verkrijgen, het behoud en het verlies van dien eigendom...

Gebied, o. gmv. heerschappij, magt, gezag; uitgestrektheid eener heerschappij; grondgebied, regtsgebied; terrein; (fig.) het - der historie, alles wat tot de geschiedenis en hare beoefening behoort. *-EN, bw. ow. ong. (ik gebood, heb geboden), bevelen, zijnen wil doen kennen (om dezen te doen uitvoeren), last geven; - over, heerschappij uitoefenen;...