Wiktionary (2019)
fluctueren - Werkwoord 1. (inerg) onregelmatig variëren (binnen bepaalde grenzen), schommelen ♢ De rente fluctueert dagelijks. ♢ Het werknemersaantal heeft in de loop der tijd gefluctueerd tussen 13 en 20 personen. Woordherkomst afgeleid va...
A. Kolsteren en Ewoud Sanders (1994)
[Fr. fluctuer, van Lat. fluctuare, -atum: zie flotteren] schommelen, op en neer gaan; (fig.) weifelen; fluctuerende variabiliteit, (biol.) vloeiende variaties van kwantitatieve eigenschappen bij nakomelingen van eenzelfde levend wezen.
drs. L.A. Beeloo (1981)
heen en weer gaan, schommelen; het inwonertal van een stad fluctueert: het neemt nu eens toe, dan weer af.
Van Dale Uitgevers (1950)
(fluctueerde, heeft gefluctueerd), golven, schommelen, rijzen en dalen (inz. van beursprijzen): de beurs heeft sterk gefluctueerd; de markt fluctueerde hier door dezelfde oorzaken als te New York.
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
