Wat is de betekenis van Fenomenalisme?

fenomenalisme - Zelfstandignaamwoord 1. (filosofie) opvatting dat de mens slechts de uiterlijke verschijningsvormen, de eigenschappen van de dingen kan kennen, en niet het wezen ervan Woordherkomst afgeleid van fenomenaal met het achtervoegsel -isme Verwante begrippen fenomenalistisch, fenomenologie

Fenomenalisme is een empiristische kennistheorie die eerst werd geformuleerd door George Berkeley (1685-1753) en later door John Stuart Mill (1806-1873), volgens dewelke alle kennis van onze externe wereld door ervaring aan ons wordt overgebracht. Fenomenalisme is de filosofische stellingname, uiteengezet door David Hume en zijn opvolgers, dat waar...

fenomenalisme beschouwt objecten als logische constructies van actuele en mogelijke zintuiglijke ervaringen. Een fysiek is niets dan een permanente mogelijkheid van waarnemingen.

[Fr. phénoménalisme] (niet te verwarren met fenomenologie) (fil.) leer dat de eigenschappen der dingen slechts de wijze zijn waarop het ons onbekende Ding an sich aan ons verschijnt; ook: opvatting dat de kennis slechts de verschijningsvorm, en niet het wezen betreft.

wijsgerige opvatting dat alleen uiterlijke verschijningsvormen toegankelijk zijn

Letterlijk: een theorie gebaseerd op verschijnselen. Vroegere fenomenalisten analyseerden fysische objecten in termen van actuele en mogelijke gewaarwordingen. (Mill: ‘materie is de permanente mogelijkheid van gewaarwordingen’.) Later heeft het fenomenalisme een linguistische gedaante aangenomen. De voornaamste stelling was dat zinnen over fysische...

[Gr.], o., de opvatting dat het kennen niet doordringt tot de dingen zelf, maar slechts tot hun verschijningsvorm. Fenomenalisme behoeft niet te leiden tot ontkenning van een werkelijkheid. De fenomenalisten in de Wiener Kreis, die tegenover de fysicalisten stonden, waren van mening dat de logische structuren en verhoudingen van de fenomenen een af...