Wat is de betekenis van excommunicatie?

excommunicatie - Zelfstandignaamwoord 1. (religie) uitsluiting van de sacramenten of de kerkgemeenschap ♢ Excommunicatie is een ernstige kerkelijke straf. Synoniemen anathema, kerkban, ban, banvloek

Zie Ban.

[kerk. Lat. excommunicatio] (rk) kerkban, waarbij geestelijken of leken van de gemeenschap der gelovigen worden uitgesloten (o.a. verbod van toediening of ontvangen van sacramenten).

(exkommunikatie) kerkelijke ban

Buitensluiting door een fractie van één of meer van haar leden. Toen op 8 december 1983 het kamerlid Scholten (mede namens zijn collega Dijkman) zijn vertrek uit de CDA-fractie in de Tweede Kamer toelichtte en tevens de vorming van de Groep Scholten/Dijkman bekendmaakte, sprak hij onder andere de volgende woorden: ‘… De f...

de kerkelijke → censuur, waardoor een gedoopte buiten de gemeenschap der geloovigen wordt gestooten, in dien zin, dat hem bepaalde geestelijke gunsten, rechten en voorrechten worden ontnomen. Hij blijft echter lid van de Kerk. Men onderscheidt geëxcommuniceerden, die geduld en die vermeden moeten worden. De eersten worden uitgesloten van...

kerkelijke ban; uitsluiting van de kerkelijke gemeenschap.

of kerkelijke ban is de uitsluiting van een gedoopte uit de gemeenschap van de gelovigen, niet echter uit de Kerk zelf. Christus kende zijn Kerk het recht van excommunicatie toe (Matth. 18 : 17) en reeds St. Paulus maakte er gebruik van (1 Kor. 5 : 3-5). De regeling van de excommunicatie is van kerkrechtelijke aard. Lange tijd was zij een vaag en...

(<Lat.), v. (-s, ...tiën), het excommuniceren, uitsluiting van de sacramenten of uitde kerkgemeenschap, kerkban.