Wat is de betekenis van EREDIENST?

eredienst - Zelfstandignaamwoord 1. (religie) een religieuze ceremonie, kerkdienst Woordherkomst samenstelling van ere en dienst Verwante begrippen cult, cultus, godsdienstoefening, verering

eredienst - zelfstandig naamwoord uitspraak: e-re-dienst 1. gezamenlijk vorm van godsverering ♢ er werd een eredienst gehouden in de kerk Zelfstandig naamwoord: e-re-dienst de eredienst ...

(zie ook synagoge). In de laatste eeuwen van de Tweede-Tempel-periode ontwikkelde er zich naast de dagelijkse tempeldienst ook een wekelijkse sabbatsdienst in de synagoge. We weten helaas zeer weinig van de liturgie van deze eerste eeuwen, maar gezien het feit dat de vroegste aanduiding voor een synagoge (derde eeuw v. C.) ‘huis van gebed&rsq...

betekent in strikte zin hetzelfde als het Latijnse cultus, dat men zowel door verering als eredienst kan vertalen. Theologisch is cultus dan ook op te vatten als de akt of daad van de deugd der religie (godsdienstigheid) in haar onmiddellijke betrekking op God. Deze deugd immers wijst met nadruk op de majesteit en de transcendentie van God en de af...

s., earetsjinst.

...

m. (-en). 1. uiterlijke vorm v. d. godsdienst, godsdienstoefening: minister van onderwijs en eredienst; de, Anglicaanse eredienst. 2. vorm van godsdienstige verering: de liefde is haar eredienst.

(1), is de verhouding van een religieuze gemeenschap tot de góden of machten, die zij vereert, voor zover deze verhouding vaste, rituele vormen heeft aangenomen; (2) het Ned. woord voor het Griekse liturgie en het Latijnse cultus. De Christ. E. is in de eerste plaats verering of aanbidding, doch tevens gemeenschappelijke voorbede, lofprijzin...

m. erediensten ([vorm van] godsdienstoefening; godsdienst; uitwendige godsdienstvorm); ook eerdienst.