Wat is de betekenis van erbarmen?

erbarmen - Werkwoord 1. (refl) medelijden hebben met iemand 2. (refl) zich ontfermen over iemand ♢ De geneesheer erbarmde zich over de zieke. erbarmen - Zelfstandignaamwoord 1. medeleven met de pijn of het ongeluk van een ander ♢ Hebt erbarmen...

v., erbarmje.

1. ontferming, erbarming; zum Erbarmen schlecht, erbarmelijk slecht. 2. erbarmen, sich erbarmen, zich erbarmen; zich ontfermen; er erbarmt mich, hij wekt mijn medelijden op.

I. zich (erbarmde zich, heeft zich erbarmd), medelijden betonen, uit medelijden hulp verlenen, zich ontfermen: erbarm u onzer (over ons), o Heer! goede mensen erbarmden zich over het verlaten kind; — iron.: hij erbarmde zich over het laatste restje wijn, dronk het op. II. o., g. mv., betoning van medelijden, mededogen, ontfermin...

1. zich erbarmen, erbarmde z., h. z. erbarmd (z. ontfermen): erbarm u onzer (of: over ons)! 2. o. (medelijden): zonder erbarmen.

1. o. medelijden: zonder -. 2. zich (erbarmde zich, heeft zich erbarmd) medelijden betonen, zich ontfermen: erbarm u mijner; zich over iemand -. Syn.➝ aantrekken (zich).

zie bij Ontfermen.

o. (g. mv.), betoning van medelijden, mededogen, ontferming: uit —; vol -; zonder —.

is gevormd van een oud woord barmen = medelijden hebben. (Zie Barmhartig.) Het voorvoegsel er is niet duidelijk.