Wat is de betekenis van erbarmelijk?

zeer gebrekkig, armoedig; meelijwekkend uitspraak [er-bar-muh-luk] citaat “Het kind Dickens leerde in Londen de zelfkant van het bestaan kennen, toen zijn vader door geldgebrek in de gevangenis belandde en hij op zijn twaalfde tien uur per dag onder erbarmelijke omstandigheden moest werken: in een schoensmeerfabriek langs de Theems, een riv...

erbarmelijk - Bijvoeglijk naamwoord 1. zeer gebrekkig ♢ je prestaties zijn erbarmelijk, jongeman! 2. meelijwekkend, beklagenswaardig, zielig 3. zeer hinderlijk, ergerlijk erbarmelijk - Bijwoord 1. in bedenkelijke mate Woordherkomst afgeleid van erbarm, (stam van het we...

erbarmelijk - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: er-bar-me-lijk 1. wat minder goed is dan gemiddeld ♢ die 3 voor rekenen is een erbarmelijk resultaat 2. heel vervelend ♢ zij woonden in erbarmelijk...

adj. & adv., erbarmlik, earmhertich.

...

bn. bw. (-er, -st). 1. erbarmen, medelijden opwekkende, jammerlijk: een erbarmelijk gehuil; erbarmelijk verbrand. 2. zeer gebrekkig, armzalig, totaal onvoldoende, droevig: hij spreekt erbarmelijk Frans; het ziet er erbarmelijk uit; ook als bw. van graad; erbarmelijk slecht. 3. zeer hinderlijk: een erbarmelijk lawaai....

I. bn. (1 medelijden opwekkend; pijnlijk treffend, van toestanden en gebeurtenissen; 2 armzalig, gebrekkig, minderwaardig; 3 hinderlijk, ellendig): 1. het was erbarmelijk om aan te zien; 2. op erbarmelijke manier Frans spreken; de koffie was erbarmelijk; 3. een erbarmelijk leven maken. II. bw. (1 deerlijk; 2 op gebrekkige, armzalige wijze; 3 bw. v...

I. (-er, -st) 1. bn. en bw. erbarmen opwekkend: een -e toestand; schreeuwen. 2. armzalig, gebrekkig: op een -e manier Nederlands spreken. 3. hinderlijk: een leven; lawaai maken. II. bw. in bedroevende mate: verbasterd.

bn. en bw. (-er, -st), 1. erbarmen, medelijden opwekkend, jammerlijk: een gehuil; 2. zeer gebrekkig, armzalig, totaal onvoldoende, droevig: hij spreekt Frans; het ziet er uit; ook als bw. van graad: slecht; 3. zeer hinderlijk: een — lawaai.