Wat is de betekenis van Epiloog?

Een epiloog is een onderdeel van een literair werk, zoals een boek of een toneelstuk, dat zich na het hoofdverhaal afspeelt. Het komt na het einde van de belangrijkste verhaallijn en biedt vaak aanvullende informatie, reflecties of conclusies. De epiloog kan dienen om vooruit te kijken naar de toekomst van de personages, of om de thema's van h...

Een epiloog is een nawoord of slotwoord. Een epiloog dient als een samenvatting en geeft ook vaak stof tot nadenken of een moraal. Een epiloog wordt ook wel een nawoord, narede of naspel genoemd. Een epiloog komt aan het einde van een verhaal, muziek- of toneelstuk. Bij de laatste twee wordt een epiloog vaak gebruikt om de toeschouwers meer uitleg...

epiloog - Zelfstandignaamwoord 1. een naschrift toegevoegd aan een boek of film, nawoord, narede ♢ In de epiloog werd daarover gezwegen. 2. naspel 3. naspel van een reeks gebeurtenissen Woordherkomst Van het Latijnse epilogus, van het oud-Griekse ἐπίλογος (“een conclusie”), van ἐπιλ...

epiloog: laatste rit in een wielerronde.

Epiloog betekent letterlijk ‘nawoord’, maar deze term wordt vrijwel uitsluitend gebruikt bij studieboeken. In de epiloog van een roman wordt verteld hoe het met de hoofdpersonen gaat nadat het eigenlijke verhaal is afgelopen. Epilogen waren heel gebruikelijk in 19e-eeuwse romans maar komen tegenwoordig nog maar zelden voor; een voorbeeld is te vind...

(de; epilogen) - laatste etappe van een wielerronde

Epiloog is een term uit de toneelliteratuur voor nabeschouwing aan het slot van een vertoning (zie vertonen); in de vorm van een monoloog door een acteur, ook in de vorm van nazang.

Gr.>: epilogos = overbrenging, na- of slotrede. In de (onder andere klassieke) toneelliteratuur is het de term voor een nabeschouwing aan het slot van een vertoning in de vorm van een monoloog door een acteur, of nazang. De epiloog is ingevoerd door Plautus (254 v.C. - 184 v.C.) met als doel de betekenis van het gespeelde te expliciteren en kort sa...

[v. Gr. epi- = na-, en logos = woord] oorspr.: naspel, nawoord toegevoegd aan toneelstuk (vaak in opdracht van de uitgever door een andere schrijver dan de toneelschrijver) waarin strekking en betekenis van het toneelstuk werden uiteengezet of het stuk kort werd samengevat; thans: nawoord bij een literair werk; slotrede;...