UIT: Mens leeft zelfs 'superoude' proefdieren eruit (Maarten Keulemans, de Volkskrant, 16 oktober 2012) CONTEXT: 'Ik ben erg fan van dit soort EMPIRISCH onderzoek', zegt Janssen. 'En de empirie suggereert dat de theorie�n over ouderdom wellicht aangepast moeten worden.' : proefondervindelijk, op ervaring en waarnemin...

empirisch - Bijvoeglijk naamwoord 1. (wetenschap) wat op ervaring of proefneming berust, proefondervindelijk Woordherkomst afgeleid van het Griekse 'empeiria' (ervaring) afgeleid van empirie met het achtervoegsel -isch Verwante begrippen empirist, empiricus, empirie, empirisme, experimenteel

Aan de werkelijkheid ontleend in tegenstelling tot theoretisch.

empirisch - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: em-pi-ries 1. gebaseerd op ervaring, of op bewijs uit de praktijk ♢ er is veel empirisch bewijs voor deze stelling Bijvoeglijk naamwoord: em-pi-ries de/het empirische ......

Empirisch - gebaseerd op controleerbare feiten, oftewel dat wat op ervaring of proefneming berust.

volgens ervaring, volgens waarneming of proefneming; -e wetenschap, wetenschap die vnl. uitgaat van waarneming en proefneming (bijv. natuurkunde, chemie).[i] [/i]

Empirisch is berustend op ervaring.

op ervaring gegrond

ZieA priori.

[Gr. empeira, ervaring], bn. en bw., op ervaring, ondervinding gegrond en daaruit voortvloeiend: de empirische wetenschappen; de empirische filosofie, methode, zie empirie.

op ervaring berustend; empirische wetenschappen zijn die, welke alleen op waarneming berusten.

door ervaring (empirie) verkregen, al doende geleerd.

(Grieks, empeiria = ervaring) Proefondervindelijk, door ervaring, waarneming, vastgesteld; in tegenstelling met: op theoretische overwegingen gebaseerd.

bn. bw., op ervaring, bevinding gegrond en daaruit voortvloeiende: de empirische wetenschappen; de empirische wijsbegeerte, methode.

(Gr. empeirikós = ervaren; → empirie). Langs den weg der ervaring verkregen, door proeven gevonden, steunend op de ervaring.

afgeleid aan de hand van door het experiment gevonden uitkomsten, zonder theoretische ondergrond.

volgens de ervaring; ~e wetenschappen, v. mv. zulke, die hoofdzakelijk op waarneming berusten, zoals natuurkunde enz.

(< Gr. = ervaring). Door ervaring verkregen.

bn., bw. (volgens de ervaring; vooral steunende op de ondervinding of de waarneming): empirische wetenschappen, b.v. natuurkunde, scheikunde enz, (em = em).

(ἐμπειρία, ervaring), op ondervinding en proefneming, niet op berekening, redeneering of theorie berustend.