Wat is de betekenis van ellendig?

ellendig - Bijvoeglijk naamwoord 1. erg onaangenaam ♢ Hij voelde zich ellendig na haar dood. Woordherkomst afgeleid van ellende met het achtervoegsel -ig Verwante begrippen belabberd, beroerd, miserabel, schamel

ellendig - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: el-len-dig 1. wat minder goed is dan gemiddeld ♢ ze wonen daar in ellendige omstandigheden 2. heel vervelend ♢ ik vind het ellendig voor je dat je ben...

bw., vreselijk. Een pirin bijt ellendig (Butner 1969: 8). Ellendig mooie vrouw, hebben ze gezegd (Cairo 1976: 86). Etym.: In AN veroud.; in Zeeland gebr. (Ghijsen: ‘allendig’).

rampsalig, lastig, ergerlik; veragtelik; droewig.

adj. & adv., ellindich, binaud kommerlik, earmhertich, beroerd, lam.

...

bn. bw. (-er, -st), 1. ellende lijdend; met ellende gepaard of vervuld; rampzalig, zeer beklagenswaardig: arme, ellendige mensen; er ellendig aan toe zijn; ellendige toestanden. 2. zonder karakter, zonder gevoel, verachtelijk: ellendige verraders. 3. zeer onaangenaam, zeer lastig, verwenst: die ellendige jongens plagen altijd;...

I. bn. (1 rampzalig; 2 met ellende gepaard; ellende veroorzakend; beroerd; 3 verwenst; 4 erbarmelijk, veel te kort schietend): 1. zij voelde zich allerellendigst; 2. wat een ellendig gevoel; dat was een ellendige tijd; 3. die ellendige jongens; die ellendige weg; 4. dat werk was ellendig. II. bw. (1 op rampzalige wijze; 2 op gebrekkige wijze; 3 in...

(el’lendəch) (-er, -st) I. bn. 1. ellende lijdend: -e schepseltjes. Syn. → armzalig. 2. verachtelijk : een wezen. 3. ellende veroorzakend : die -e tijd, pijn. 4. zeer hinderlijk, lastig : die -e jongen! 5. erbarmelijk, veel tekortschietend : een paar -e duizend gulden. - II. bw. 1. op rampzalige wijze: sneuvelen. 2. op gebrekkige...