Wat is de betekenis van elementen?

Aarde, water, lucht, vuur, hout, metaal en ether zijn 7 bouwstenen of ordeningsprincipes van de stoffelijke wereld. Niet alleen in de astrologie, de alchemie en de magie nemen deze 7 elementen een belangrijke plaats in maar ook sjamanen die met klankschalen werken begroeten de elementen, in het Sanskriet omschreven als de ‘tattwa’. Soms is sprake v...

elementen - Zelfstandignaamwoord 1. meervoud van het zelfstandig naamwoord element

Elementen van de onderscheidende bouwstenen waaruit elke soort materie is opgebouwd.

De van oudsher bekende vier elementen zijn: aarde (vast), water (vloeibaar), lucht (gasachtig) en vuur (warmte). In de antroposofie worden de elementen genoemd in relatie tot onder andere de temperamenten en de ethersoorten.

De letterlijke betekenis van dit woord luidt ‘de hoofdstoffen waaruit men zich vroeger de wereld opgebouwd dacht, t.w. vuur, lucht, water en aarde’. In het wnt vinden wij alleen van de exclamatie bij de elementen bewijsplaatsen uit de 17de eeuw. Als varianten in bastaardvloeken geeft het wnt elderement, selderement en e...

Op deze wijze worden de eisen van wederrechtelijkheid en schuld aangeduid als deze eisen niet in de delictsomschrijving voorkomen (en dus geen bestanddeel zijn).

zijn niet alleen ordeningsprincipes in de traditionele wereldbeelden, die geen verband houden met het moderne begrip ‘element’ in schei- en natuurkunde, maar ook symbolen van de oriëntering en van veel met elkaar verstrengelde analogische stelsels. Zo worden ze telkens weer in verband gebracht met de hemelstreken en met kleuren.

elementen - Eenvoudige chemische substanties die zijn samengesteld uit één soort atoom en die niet kunnen worden afgebroken, veranderd of ontbonden door gewone fysische of chemische middelen. Ze vormen de fundamentele chemische onderdelen van verbindingen en uiteindelijk van alle waarneembare materie in het heelal.

(L., elementum = grondstof), stof die is opgebouwd uit één soort atomen.