Eer (ere)
v./m. (g. mv.), 1. het bezit van achting en erkenning als gelijkwaardig of volwaardig lid van de maatschappij of een maatschappelijke stand en al wat daarmee samenhangt: zijn eer is ermee gemoeid; een man van eer; iemand in zijn eer herstellen; hij is op het veld (het bed) van eer gevallen, in de strijd (ook fig.); iemands eer te na komen, trachten...