Wat is de betekenis van Ebionieten?

is de naam (Hebr.: ’ebjoniem’, armen) van een joods-christelijke sekte uit het Overj ordaanse en ook elders. Wij kennen deze groep, waarvan de naam wellicht enige relatie verraadt tot de oudste, joods-christelijke gemeente te Jerusalem, die ook werd aangeduid als ,,de armen" (Gal. 2:10, Rom. 15 : 26; vgl. ook de benaming „de...

een Joods-Christelijke secte in de eerste eeuwen van het Christendom, uitgestorven omstreeks 500. Handhaafden de Mozaïsche wetgeving en verwierpen de autoriteit van Paulus omtrent de aanspraak der heidenen op het Evangelie.

m. mv. (Hebr.) eig. de armen, secte van tot het Chr. bekeerde Joden, ten O. v. d. Jordaan. Hun beginselen zijn; armoede, vegetarisme, besnijdenis, sabhathviering, verwerping van offers en v. h. O. T. en de leer dat Jezus niet wonderbaar was geboren, maar eerst bij de doop tot Messias was geworden.

(Hebr. ’ebjoniem = armen, vgl. Matth. 5:3). (1) Reeds in Ps. 10, 34, 35, 68, 72, 140 en bijv. Jes. 61:1 ontmoeten wij ‘anawiem en ‘nijiem, d.w.z. „armen”, kleine luyden, wier vroomheid anders was dan die van de deskundigen (vgl. Joh. 7:49). (2) Bij de ketterbestrijders, bijv. Epiphanius, is het ee...

(ebio'nitən) mv. (enk. ebioniet) Joodskristelijke sekte in de I-Vde eeuw, die de godheid van Kristus loochende en naast de kristelijke leer, ook de wet van Mozes beleed,

De naam Ebionieten, die het eerst gebruikt is door Irenaeus, is niet afgeleid, zooals sommige kerkvaders, o.a. Tertullianus, Epifanius, Hieronymus en zelfs Augustinus meenden, van een sectehoofd, Ebion genoemd, maar het is afgeleid van het Hebreeuwsche woord „ebjön”, dat „arm” beteekent. Minucius Felix schrijft: „...

Ebionieten - naam ontleend aan het Hebr. „ebionim”, armen. Zoo noemden zich de eerste eenvoudige Christenen, vgl. Matth. 5:3, met name de kring te Jeruzalem. Ook heidenchristenen namen den naam over. Later kwam uit Antiochië het woord Christen, waardoor hij verdrongen werd en zich meer en meer terugtrok tot een klein Joodschgezind kringetje, dat ei...

Op het einde der 2de eeuw naam van israëlieten die het christendom hadden aangenomen doch aan de mozaïsche inzettingen (besnijdenis, spijsgeboden, sabbatsviering) vasthielden, daarentegen de wetvrije prediking van Paulus en de autoriteit der nieuw-testamentische schriften op Mattheus en de Openbaring na verwierpen.

EBIONIETEN, mv. leden der Joodsch-Christelijke sekte in de 2e eeuw in Palestina, die Jezus slechts als mensch erkenden, aan de Mozaïsche inzettingen (besnijdenis enz.) vasthielden, daarentegen de wetvrije prediking van Paulus verwierpen.