dus - Voegwoord 1. om die reden, daarom (signaalwoord) ♢ Het is mooi warm weer, dus trek ik geen trui aan. ♢ Hij had goed en hard gestudeerd, dus was hij niet bang voor zijn examen.

dus - voegwoord 1. geeft logisch vervolg aan ♢ ik heb visite, dus ik kan niet mee Voegwoord: dus

I. voegw. of voegw. bw. dat een gevolgtrekking inleidt (al of niet met de gewone woordschikking), blijkens het voorafgaande; deze driehoek is gelijkzijdig, dus zijn de hoeken (—de hoeken zijn, de hoeken zijn dus) zestig graden; ik kan dus op je rekenen? dat is dus afgedaan; in spreekt, thans vaak met een nietnoodzakelijke functie; II. bw., op...

conj., dus, dêrom, sadwaende.

I. voegw. (of voegw. bw.) dat een gevolgtrekking inleidt (al of niet met de gewone woordschikking), blijkens het voorgaande: deze driehoek is gelijkzijdig, dus zijn de hoeken (dus de hoeken zijn, de hoeken zijn dus) zestig graden; II. bw., op deze wijze, aldus: dus sprak de held; het dus gewijzigd ontwerp.

(aldus; blijkens het voorgaande, derhalve) 1. bw. v. wijze: dus moet je het aanleggen; 2. voegw. bijw.: ik ben ongesteld, dus ga ik.

DUS, voegw., bw., dat eene gevolgtrekking inleidt (al of niet met de rechte woordschikking): de driehoek is gelijkzijdig, dus zijn de hoeken (dus de hoeken zijn, de hoeken zijn dus) zestig graden; —, bw. op deze wijze, aldus dus sprak de held, terwijl hij zijne speer drilde.

zie Bijgevolg.