Wat is de betekenis van Duchtig?

duchtig - Bijvoeglijk naamwoord 1. grondig, met kracht, met volle inzet, niet te onderschatten ♢ Zij stootten op duchtige tegenstand. Woordherkomst Afkomstig van het Middelnederduitse bijvoeglijke naamwoord "duhtig", dat van het Middelnederduitse werkwoord "dogen" (= deugen) komt met...

duchtig - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: duch-tig 1. duidelijk en met kracht ♢ ik heb die ondeugd eens duchtig de waarheid gezegd Bijvoeglijk naamwoord: duch-tig Synoniemen degelijk, expliciet, nadrukkelijk, uitdrukkelijk Teg...

adj. & adv., duchtich, danich.

...

bn. bw. (-er, -st), 1. stevig, niet gering: een duchtige teug; 2. op flinke wijze, krachtig: de stad heeft duchtig weerstand geboden; 3. geducht, erg: hij werd duchtig afgerost; ik heb hem duchtig de les gelezen.

bn., bw. (flink, erg, geducht): e. — pak slaag; hij werd — afgeranseld.

bn. en bw. (-er, -st) [~ deugen] 1. erg: een -e vermaning; een pak slaag; iemand afranselen. 2. deugdelijk, geldend: en zulks om de -e reden dat... 3. flink, stevig: een -e vermaning; iemand afranselen.

bn. en bw. (-er, -st), 1. stevig, niet gering: een duchtige teug; 2. op flinke wijze, krachtig: de stad heeft duchtig weerstand geboden; 3. geducht, erg: ik heb hem duchtig de les gelezen.

...