dreun - Zelfstandignaamwoord 1. een luid laag geluid ♢ Er klonk een dreun toen het gevaarte omviel. 2. een harde klap ♢ Hij verkocht hem een harde dreun. dreun - Werkwoord 1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van dreunen ...

dreun - zelfstandig naamwoord 1. geluid van iets hards dat valt of botst ♢ met een dreun viel de kist op de grond 2. groot verdriet ♢ het was een dreun voor hem dat zijn vrouw overleed ...

m. (-en), 1. het dreunen, als geluid of als trilling; 2. ritme van een eentonig geluid, eentonige manier van opzeggen: alles op een dreun; 3. harde klap.

s., droan, dreun dreunen, v., droane, dreune, dinderje.

m. (-en), 1. het dreunen, als geluid of als trilling; 2. rhythme van een eentonig geluid, eentonige manier van opzeggen: alles op één dreun; 3. (volkst.) harde klap.

m. -en, dreuntje (1 schudding, schok; dreunend geluid; 2 deun, eentonige versmaat, manier van voordragen): 1. een geweldige —; 2. Catsiaanse —; op een zelfde —.

DREUN, m. (-en), schudding; schok; — deun, eentonige manier van opzeggen.