Wat is de betekenis van dispensatie?

dispensatie - Zelfstandignaamwoord 1. vrijstelling (ontheffing) van een gebod of voorschrift Woordherkomst Naamwoord van handeling van dispenseren met het achtervoegsel -atie

(de; -s) 1 - door het bestuur van de NGF verleende toestemming om aan de competitie deel te nemen indien een club, door uitbreiding of veranderingen aan de baan, tijdelijk niet kan voldoen aan de criteria zoals in de statuten en reglementen van de NGF gesteld. 2 (NGF-dopingreglement) - geldige schriftelijke verklaring inzake het tijdelijk en onder...

→ TUE

dispensatie - Term uit de pensioenwereld en de cao-wereld: ander woord voor vrijstelling van deelneming.

[Lat. dispensatio] ontheffing van algemene verplichting in bijzonder geval.

vrijstelling

[Lat. dispensare, nauwkeurig afwegen, verdelen, regelen], v. (-s), 1. ontheffing, vrijstelling van een gebod, wet of voorschrift. KERKELIJK RECHT In de Rooms-Katholieke Kerk is dispensatie de door de bevoegde kerkelijke overheid gegeven ontheffing van een wettelijke verplichting in een speciaal geval. Het protestantisme kent dergelijke dispensat...

de ontheffing van een kerkelijke wet in een afzonderlijk geval verleend. Dispenseeren kunnen de paus (van alle kerkelijke wetten), de bisschoppen (voornamelijk van diocesane wetten), de pastoor [in de wet van Zondagsheiliging (zie Zondag) en de → vasten- en onthoudingswet, alleen echter voor afzonderlijke personen en hun gezinnen; van huwelijk...

vrijstelling, ontheffing, inzonderheid van het opvolgen van een regel of bijzondere verplichting.

is de opheffing van een kerkrechtelijk voorschrift voor een particulier geval; de wettelijke bepaling blijft dus bestaan voor alle andere gevallen. Krachtens haar maatschappelijke macht kan de Kerk alleen dispenseren in kerkrechtelijke voorschriften, niet in die van de natuurwet of van positieve goddelijke wetten. Nochtans heeft de paus de bevoegdh...

(<Lat.), v. (-s, ...tien), ontheffing, vrijstelling (van een gebod of voorschrift): dispensatie aanvragen, verlenen.

vrijstelling van het naleven ener wettelijke of kerkelijke bepaling. In Ned. kan de Koning alleen D. van een wet verlenen, als hij daartoe door de wet is gemachtigd. Van een Alg. Maatr. v. Best. kan hij D. verlenen, indien hij zich daartoe de bevoegdheid heeft voorbehouden bij deze maatregel. Van provinciale en gemeentelijke verordeningen kan D. wo...

v. ontheffing, vrijstelling, van een verplichting, (bv. om te vasten).

(1, recht) betekent ontheffing. Het recht van dispensatie is het recht om in een bepaald geval iemand vrij te stellen van de naleving van een wet of van een rechtsregel. De werking van de rechtsregel wordt dus voor zo’n geval opgeheven; vandaar dat het recht van dispensatie in het algemeen alleen toekomt aan degene, die de rechtsregel heeft v...

v. -s, dispensatiën (Fr. [Lat. dispensatio]: ontheffing, vrijstelling v. e. gebod of voorschrift).

v. ontheffing, vrijstelling van een verplichting.

ontheffing v. zekere wettelijke verplichtingen; b/d R.K. Kerk: d. v/e kerkelijk voorschrift door de kerkelijke overheid.

Dispensatie is, in het algemeen, de ontheffing van een verplichting voor een afzonderlijk geval. In het Kerkelijk Recht is d. de opheffing van een wet in een bijzonder geval (C.I.C. can. 80). De paus kan van alle menschelijke wetten der Kerk dispenseeren; bij goddelijke wetten kan hij enkel verklaren, dat een afzonderlijk geval niet onder de positi...

(dispen'sa:si) v. (-s) ontheffing, vrijstelling : van een gebod of voorschrift.

betekent vrijstelling of ontheffing. Wanneer dispensatie verleend wordt, wil dat zeggen, dat men vergunning geeft om in een bizonder, bepaald genoemd geval af te wijken van wat als regel is vastgesteld. Zo kent men in de Rooms-Katholieke leerk de dispensatie. De Paus kan dispensatie verlenen van alle kerkelijke wetten. Een bisschop kan weer dispen...