Wat is de betekenis van discursief?

[Fr. discursif; zie discours] volgens gesprek, redenerend.

redenerend

redenerend

(<Lat.), bn., redenerend.

gespreksgewijze, redenerend.

wordt in de kenleer gebruikt in tegenstelling tot intuïtief voor „uiteengaand” denken: dat nl. stap na stap redenerend tot een slotsom komt, terwijl de intuïtie deze in één oogopslag, door onmiddellijke aanschouwing bereikt.

redenerend.

Eig. het uit elkander loopen, d.w.z. van de eene gedachte overgaan op de andere. M.a.w. het stelselmatig rondtastend denken, om zoodoende te geraken tot eene kennis als vrucht van verstandelijke overweging, — in tegenstelling van de spontaan oprijzende intuïtie.

Discursief - (van„discursus”, successief, stap voor stap in het denken doorloopen) is dat kennen, dat door algemeene, van al het bijzondere abstraheerende, begrippen en redeneeringen wordt voltrokken. Het tegengestelde is: intuitief, door aanschouwing opgevat.