Wat is de betekenis van Disch?

disch - Zelfstandignaamwoord 1. verouderde spelling of vorm van dis van vóór 1946/47 Zie ook Disch

tafel.

Os. disk, Germ. diskuz van ’t Lat. discus — eig. de werpschijf (der discuswerpers), en naar den vorm ook schotel. Later ontstond hieruit (n.l. aan of bij den disch = schotel) de bet. van tafel (aan den „disch” = tafel).

DISCH, m. (disschen). tafel, waarop spijzen staan een goed voorziene disch; zich aan den disch zetten, om den disch scharen; bruiloftsdisch; iem. ten disch noodigen; — (gew.) tafel of schragen met planken ter uitstalling van koopwaren (op kennissen enz.); — (gew.) die kinderen zijn op den disch, ten laste van het weeshuis; — ger...

Disch, m. gmv. tafel; ten - noodigen. *-DOEK, m. (-en), tafellaken; kopjes-, afneemdoek. *-GENOOT, m. en v. (-en), mede-aanzittende, gast. *-GEREGT, o. (-en), spijs, geregt, schotel.

Mensa, mensa rotunda. vulgò discus. ger tisch: ang. deske.